3 ज्य होमलीन हेरोदेस राजा, एने ता हेऱ्या आखा यरूशलेम माय रेणारे माणहे गाबराय गीया।
3 ज्यो होम्लीन हेरोदेस राजो एने ताहेऱ्यो आखो यरूशलेम बिय गीयो.
“यहुदिन राजा जान जेल्मो एनोह, तो काहरी हे? काहाकाय आमु दिह उगता उगे तान तारो दिखेल हेते, एने तान पाया पोड़ने आयेल हेते।”
तेवी राजा आखा माणहान मुखी चाकऱ्याह, एने देरेमगुरू न्याह सोबाह एकठा केरीन ताह फुशो, “मसीन जेल्मो काहरी एणे जुवे?”
“एय यरूशलेम, एय यरूशलेम; तु जो जाणकाराह मार टाकेह, एने जाह तुवा फाय मोकलेल, ताह देगड़ाठेल, जोली बी वार मी विचार किरेल काय जीहे कुकड़ी तीन पिलाह फाका बुंदे टुलो किरेह, तिहेस मी बी तारा सोराह टुलो केर लेव, पुण तुमू नाह विचार केऱ्या।
तुमू लेड़ाय एने लेड़ाय ने वात होमेलहो ताहार बिय मा जाहो, काहाकाय ज्य ते एण्योच हे, पुण तुलबूखेच खेतेम नाय एय।
ता आयड़ीन केणे बाज गीया, “एय बोगवानान बेटाख, आमरो तुवा हेऱ्यो काय काम? काय तु टेमीह रेन पेल आमुह दुख देणेन न्या आयेल हे?”
जेवी तुमू लेड़ाय एने लेड़ाय ने बाराम होमेलहो, ते मा बिहो। काहाकाय ज्य एणेन जोरेवरी हे, पुण ज्यान मतलब ज्य नाह सोतो काय सेवल्यो टेम आव लागेल हे।
ता ज्यानकेरता खीजवाय रियेल एता, काहाकाय पतरस एने योहान यीशुन मुरेलान जीव उठणेन पारचार केरताला, एने माणहाह हिकाड़ताला।