7 यीशु आहने आवीन ताह सापल्यो एने केयो, “उठो, बिहो मा।”
7 यीशु ताह आहने आवीन स्पर्श किरील, एने केयो, “उठो, बिऊ मा.”
तेवी यीशु ता हिऱ्यो चालोस वातु किऱ्यो एने केयो, “ईमोत मिलो! मी हे, बिवो मा!”
चेला ज्य होमलीन जुलूम बिय गीया एने मुयान बोरहेस बुंदे जाय पोड़ना।
तेवी ता डोला उचा केरीन देख्या, एने यीशुह सोड़ीन दिहराह कुणीस नाह देख्या।
ताह देखीन त्यु बियीन बुईन उगे मुय केर लेद्यु, ते ता त्युह केया, “तुमू जीवतालाह मुरेल माय काहा होदत्युह?
पुण एवी उठीन हेयरा माय जा, एने जो तुवाह केरनु हे तो तुवाह केवाय जाय।”
जेवी मी ताह दिख्यो ते मुरेल ने गेत तान पाया पोर पोड़ गीयो। तेवी तो माहु पोर तान जेवड्या आथा मेलीन केयो, “बिय मा! मीच पिल्लो एने आखरी हे।”