10 तेवी यीशु माणहाह आहने हादिन केयो, “हुमलो एने सोमजो!
10 एने यीशु तास गर्दीह आपणो आहने हादाडळीन ताह कियील, होमलू एने होमजू,
तानकेरता जेवी रेन आमु तुमरे बाराम होमलेल हेते ते दिह रेन आमु तुमरी केरता कायेम विन्ता किरेल हेते। काय तो पुरी आत्मिक बुद्दी एने सोमेज जो तान जीव आपेह तान मोरजीन इकेल केरीन तुमूह बोर देय।
तेवी यीशु चोखाली पुस्तेकीन वातु सोमेजणेन केरता ताह इकेल आप्यो।
काय आमरा मालीक यीशु मसीन बोगवान एने बोड़ायीन आबोख हे, तुमूह इकेल एने बुद्दीन जीव आपी काय तुमू ताह हास केरीन जाण सिकहो।
ज्यानकेरता तुमू ती उजेड़णार खाराब चिज जीन वात दानिएल जाणकारान द्वारे ईयेल एती, चोखाली जागे उबरियेल दिख्यो, “जो वाची तो सोमजी।”
थोड़ाक माणहे वाटीन दिड़े पुड़ेल ता दाणान गेत हेते, जा बोगवानान राज ने वचन ते होमेलतेह, पुण वचन होमलीन बी नाह सोमेजते, काहाकाय तान मोना माय जो काय पेरायेल एतो। ता फाय रेन सैतान आवीन सांडाड़ ली जाथे। ज्या तास हेते जा वाटीन मीरे पेरायेल एता।
पुण केदी तुमरे माय रेन कुणीह बी एकलीन कोमी एय ते बोगवाना फाय मांगो, जो आरोप नाह लागाड़ता आखाह खुसी एने गीण केरीन आपेह, एने ताह आपी।
एने न्या उदडुस मार नावान बोक्ती केरतेह, काहाकाय माणहान नेमाह बोगवानान नेम हे केरीन हिकाड़तेह!”
जो मुया माय जाथे तो माणहाह एठो नाह किरेत, पुण जो मुयाम रेन निकलेह, तोच माणहाह एठो किरेह।”