6 पुण दिह उगनो एने ता पोर दोप लागो एने ता बुजाय गीया, एने मुले नाह गाड़ाना ता माय ता हुक गीया।
6 तेभी दिह निकलील ओवतो ता चीमाय गीया एने मूल नाह देराय करीन ता हुकी गीया.
पुण वचनान केरता तान जीवा माय दुख, तेकलीत, सेताव आवेह, ओवता चालोच ठोकेर खातेह, काहाकाय बोगवानान वचनाह हास केरीन मोना माय नाह देऱ्या, तानकेरीन ता थोड़ाच दिह्यान केरता रेतेह।
थोड़ाक दाणा सापराट्या जागा माय पोड़ना, एने ताहरी ताह होवटो माटड्यो नाह जुड़नो, तानकेरीन जेल्दी उग गीया।
थोड़ाक दाणा काटाल्या जुरखील्या माय पोड़ना, एने जुरखील्या वोदीन ताह दाब देना।
जेवी दिह उगीन दोप लागो, तेवी हुका हेलगी गीया; काहाकाय मुल उपरूस एता, केरीन हुक गीया।
सापराट्या जागाम पुड़ेल दाणा ज्या हेते, जा वचनाह खुसी माय होमेलतेह, ते खोरा, पुण मुल नाह देरानो केरीन ता थोड़ीक वार वोर बुरहो मेलतेह, एने पारेख आवणे बुखेत बोटकी जातेह।
एने बोरहान द्वारे मसी तुमरा मोना माय बोही काय तुमू मोंग माय मोजबुत एने पाको एन,
केदी तुमू बोरहान आदार पोर मोजबुत बोणीन रिहो, एने ती हाजाली खोबरीन आसाह जीह तुमू होमलेल हेते मा सोड़ो, जान पारचार जुगान नेचली आखी बाणावोट माय केराय गीयो, एने जान मी पौलुस सेवक बोणेल हे।
एने तास माय मुले गाड़ीन वोदते जावो, एने जिहकेरीन तुमू हिकेल हेते, तिहेच केरीन बोरहाम मोजबुत एते जावो, एने जुलूम काय जुलूम दन्यवाद किरते रिवो।
ता पोशा केदी बुखल्या एने तीहल्या नाय रेती; एने नाह ते दिह एने नाह दोप ताह हेलगाड़ सेकी।