51 यीशु तान चेलाह फुशो, “काय तुमू ज्यी आखी वात सोमेजना?” ता केया, “होव।”
51 काय तुमूह जी आखा वात नाहं होमजील काय? तास ताह केयेल होव.
यीशु ताह जापाप आप्यो, “तुमूह हेरगान राज ने मालमात ने सोमेज आप दियेल हे, पुण ओयाह नाह।
थोड़ाक माणहे वाटीन दिड़े पुड़ेल ता दाणान गेत हेते, जा बोगवानान राज ने वचन ते होमेलतेह, पुण वचन होमलीन बी नाह सोमेजते, काहाकाय तान मोना माय जो काय पेरायेल एतो। ता फाय रेन सैतान आवीन सांडाड़ ली जाथे। ज्या तास हेते जा वाटीन मीरे पेरायेल एता।
एने हेरोगदुत पापी माणहाह नेरगान आक्ठीन बाठी माय टाक देती, ताहरी ता रेड़ती, एने दात केकड़ावती।
तेवी यीशु ताह केयो, “जिहकेरीन एक मालीक तान मोटक्याम रेन नोवाली एने जुनाली वोस्तु बाहेर काड़ दिथे, तिहेस केरीन देरेमगुरू न्या बोगवानान राज ने खेरायीन बाराम जाणतेह।”
काय तुमू नाह जाणते, जो काय मुयाम रेन पेटाम जाथे, तो आगणेन द्वारे बाहेर निकेल जाथे।
तुमू काहा नाह सोमेजते? मी तुमूह रोटान बाराम नाह केयो, पुण मी फरिसीन एने सदुकीन हिकवोण रेन होमालीन रेणेन केरता केतालो!”
ज्यानकेरता तुमू ती उजेड़णार खाराब चिज जीन वात दानिएल जाणकारान द्वारे ईयेल एती, चोखाली जागे उबरियेल दिख्यो, “जो वाची तो सोमजी।”
एने यीशु बिगेर किस्सान वापेर केरीन ताह कायच नाह हिकाड़तालो, पुण जेवी तो चेला हिऱ्यो एखालोच रेतालो, तेवी आखी वातुन मतलब तान खास चेलाह केय आपतालो।
यीशु ताह केयो, “काय तुमू बी नासमज हेते? काय तुमू नाह सोमेजते काय जी चिज बाहेर रेन माणहान माय जाथे? ती चिज ताह एठी नाह किरेत,
एवी आपुह मालुम हे काय बोगवानान बिटोख आव लागेल हे, एने तो आपणा मोना माय सोमेज आपेल हे काय आपु ता खेरलाह ओलखी; एने आपु ता माय जो खेरलो हे, मतलब तान सोरा यीशु मसी माय रेतेह। खीरलो बोगवान एने जेलेमक्यी जीवाय ज्यीस हे।