30 काहाकाय मारो जुवालो होपो, एने मारो वोजो ओलवो हे।”
30 काहाकाय मारा जुतो हल्को एने मारो वोज हल्को एय जाय.”
ती टेम माय यीशु विहेवणेन दिह खेता माय लागतो जातालो। तेवी तान चेलाह जुलूम बुख लागेल एती, केरीन ता उब्या तोड़ीन खाणे बाज गीया।
मी ज्यु वातु ज्यानकेरता केयो काय तुमूह मार माय सान्ती जुड़ी। ज्यी दुनिया तुमूह तेकलीत आपी। पुण ईमोत मीलो! मी दुनियाह जिक लियेल हे!”
ते एवी तुमू काहा बोगवानान पारेख केरतेह काय विश्वासीन बोची पोर ओहलो वोजो मीलो, जाह नाहते आमरा बाप दादा विस सिकेल एता एने नाह आमु विस सेकतेह?
काहाकाय चोखाला जीवाह एने आमुह ज्योस ठिख लागो काय जोरेवरी वाती सावाय तुमरी पोर जादा बार नाय टाके,
काहाकाय आमरो दुख जो थोड़ीक वार ने केरता हे, आमरे केरता जुलूम मोहत्वान केरता हे, एने आमरी जेलेमक्यो बोड़ाय ली आवीह।
मसी स्वतंत्रान केरता आपुह स्वतंत्र किरेल हे, तानकेरता मोजबुत रिवो एने गुलाम ने जुवाला माय पोशा मा सापड़ो।
पुण केदी तुमू जीवान चालाड़ेल चालतेह, ताहार नेमान काबाम नाह रेना।
जो माहो ताकेत आपेह तान द्वारे मी आखो काय केर सेकथु।
काहाकाय बोगवानाह मोंग केरने ज्योस हे काय आपु तान उकुमाह मानने जुवे, एने तान उकुम केठीण नाह सोता।