40 एने मी तारा चेलाह विन्ता किरेल काय बुतड़ाह निकाले, पुण ता नाह निकाल सेक्या।”
40 मी तर तारो चेला विनंती केरील कि ताह काढा, पुण तो काडीन शकले नाहं.”
तो ताह केयो, “तुमरा बोरहान कोमीन कारेण,” काहाकाय मी तुमूह खेरीच केथु, केदी तुमरो बुरहो राईन दाणान बाराबोर बी एय, ते ज्या बोयड़ाह केय सिकहो, “न्या रेन हेरकीन ता जातरे,” ते तो जात रेय; एने काल्लीस वात तुमरी केरता एय नाय ओहली नाय रेय।
ओवतो यीशु बारा चेलाह हादिन ताह आखा बुतड़ाह एने बेमारीह सेटो केरनेन ताकेत एने आदिकार आप्यो।
एने होमेल, एक बुतड़ो ताह दिरेह, एने तो उचकाहुच आयड़ी उठेह: एने तो ताह ओहलो मोहदेलेह काय तो मुयाम रेन फेचे बोर लावेह; एने ताह केठीण देशा माय सोड़ेह।
यीशु ताह जापाप आप्यो, “एय अविश्वासी, एने पिटारा माणहे, मी केवीह वोर तुमू हिऱ्यो रेह, एने तुमरी वेठुह? तारा सोराह न्या लेन आव।”