41 “दुय एदमी एक माणहा फाय रेन चांदीन रूपिया केरजो मांगेल एता, एक पाच होव, एने एक पाचाह रूपिया।
41 “कूण एक होवकारान दुय कर्जदार एता, एक पाचशे एने दिहरो पन्नास दिनाराचा एतो.
पुण जेवी तो पावोर बाहेर आवो। ते तान हाती एक पावरा माय रेन एक ताह मिलानो, तो तान एक होव दिनार केरजो लियेल ईतो, तेवी तो ताह देरीन गिलो दाबीन केयो, “जो काय सुट सिकेह तो सुट दे।
एने जिहकेरीन आमु आमरा गुनेगाराह माफ केऱ्याह, तिहेच केरीन तु बी आमरा गुनाह माफ केर।
पुण यीशु ताह जापाप आप्यो, “तुमूच न्याह खाणेन आपो।” चेला यीशुह फुशा, “ओला माणहाह खावड़ावणेन केरता कोम से कोम दुय होव दिह्यान मोंजरीन पोयशा लागती। तार काय मोरजी हे काय आमु जाईन न्यान केरता रोटा ली आवज्यो?”
एने आमरा पापाह माफ केर। काहाकाय आमु बी आमरा गुनेगाराह माफ केरतेह, एने आमुह पारेख माय मा पाड़ी।”
पुण जो मालक्यान मोरजी नाय जाणे, एने मार खाणेन ओहलो काम केरी, ते तो मार खाय, पुण जाह वोदार आप मीलेल हे, ता रेन वोदार मांगी, एने जाह वोदार होप मीलेल हे, ता फाय जुलूम ईसाब लेय।
काय तुमू सोमेजतेह ता आठरा जाणे जा पोर शिलोम ने मालो पुड़ेल ईतो, एने ता दाबाईन मोर गीया, ता यरूशलेम ने रेणारे आखा माणहाह रेन जादा गुनेगार एता?
ज्यो होमलीन यीशु ताह केयो, “एय शमोन, मी तुवाह एक वात केथु,” शमोन केयो, “एय गुरू, के।”
तान केरता मी तुवाह केथु, “काय ज्यीन पाप जा जुलूम एता, ता आखा माफ एय गीया, काहाकाय ज्यी मार पोर जुलूम मोंग किरेल हे, पुण जान थोड़ाक माफ एनाह, तो थोड़ोच मोंग किरेह।”
ज्यानकेरता काय आखा माणहे पाप किरेल हेते एने बोगवानान बोड़ायीह रेन सेटा हेते,
नेमान ओलखात ज्यानकेरता एनो काय गुनो वोदी, पुण जाहरी पाप वोदनो ताहरी बोगवानान गीण उंजु बी जादा वोदनी।