52 तेवी ता यीशुह वोंदिन जुलूम खुसी माय पोशा वोलीन यरूशलेम माय आवा।
52 तेवी तास तान महिमा किरील एने मोठू आनंद केरीन यरूशलेमाम पोशा गीया.
चेला यीशुह देखीन नमस्कार केऱ्या, पुण थोड़ाक जाणे बुल माय एता।
तेवी यीशु त्युह मिलानो, एने केयो, “तुमूह हुक जुड़ी,” त्यु आहने आव्यु एने यीशुन पाया पोड्यु।
एने ताह बोरकेत आपते लेन तो ता हिऱ्यो रेन आंगे एय गीयो, एने हेरगा माय विसाय गीयो।
एने ता दाड़ीन मोंदिर माय जाईन बोगवानान बोड़ाय केऱ्या केरताला।
तुमू माहु केतालो होमलेल हेते, “मी जाथु, एने पुशो तुमरी फाय आवुह, तुमू माहु मोंग केरता ताहार ज्यी वातीह रेन खुस एय जाता काय मी आबाख फाय जाथु। काहाकाय आबोख माहु रेन मुठो हे।”
तिहेच केरीन तुमूह एवी दुख ईयेल हे, पुण मी तुमूह पुशो मीलुह एने तुमरो मोन खुसी माय बोराय जाय, एने तुमरी खुसी तुमू फाय रेन कुण बी सांडाड़ नाय सेकी।’”
तीबी मी तुमूह खेरीच केथु: मारो जाणो तुमरी केरता हाजो हे, काहाकाय मी नाय जाव ते मोदेक केरनार तुमरी फाय नाय आवी। पुण मी जाह तेवीच ताह तुमरी फाय मोकलुह।
इहकेरीन होमलीन थोमा जापाप आप्यो, “एय मारा मालीक, एय मारा बोगवान!”
तेवी प्रेरित जेतुन नावान बोयड़ा पोर रेन उतेरना जो यरूशलेम ने आहने एक किलो मिटर सेटो एतो, ता यरूशलेम हेयरा माय पोशा आवा।
तुमू ताह नाह देख्या, तीबी तुमू ताह मोंग केरतेह, एने एवी ता पोर बिगेर देखीन बी बुरहो केरीन ओहला खुस एने खुसी एतेह काय केणेन बाहेर एने बोड़ाय केरीन बोरायेल हे;