16 तानकेरता मी ज्याह चापका देवाड़ीन सोड़ देह।”
16 ज्ञान केरता मी ताह मार आपणेह लागाडील सोडीन आपथु.”
तेवी पिलातुस ज्य होमलीन बरअब्बाह ता माणहान केरता सोड़ दिनो, एने यीशुह चापका देवाड़ीन सिपायाह होप दिनो काय खुरूसखाम पोर चेड़ाव देय।
तेवी पिलातुस गेरदीह खुस केरनेन केरता, बरअब्बाह तान केरता सोड़ दिनो, एने यीशुह चापका देवाड़ीन सिपायड़ाह होप दिनो काय खुरूसखाम पोर खीला ठोकीन चेड़ाव देती।
पिलातुस तिवारान टेम माय यहुदि माणहान केरता एक आरापीह सोड़ देतालो।
पिलातुस तिसरी वार ताह फुशो, “काहा, ज्यो काय गुनो किरेल हे? माहु ते ज्या माय मोतीन डेंड आपणेन कायच गेलती नाह देखात। तानकेरता मी ज्याह चापका देवाड़ीन सोड़ दिथो।”
दिहरा पोर गुनो मा लागाड़हो, ते तुमू पोर बी गुनो नाय लागाड़ाय, आरोपी मा ठेरावो, ते तुमू बी आरोपी नाय ठेराहो, एने तुमू माफ किरहो, ते तुमूह बी माफी जुड़ी।
पुण पौलुस सिपायान आदिकारीह केयो, “ता आमुह जा आमु रोमी नागरीक माणहे एन बी बिगेर गुनेगार ठेरायेल आखान सामने देना, एने जेली माय कोंड्या। काय ता एवी आमुह मोनेस बाहेर निकालतेह? इहकेरीन नाय चाले; पुण ता खुद आवीन आमुह बाहेर निकाले।”