43 तेवी हेरगाम रेन एक हेरोगदुत यीशुह देखानो जो ताह ताकेत आपतालो।
43 तेवी स्वर्गातील एक दूत आवा तो ताह सामर्थ्य आपतेन एतो.
काय तु नाह जाणेत, मी मारा आबाख फाय विन्ता केर सेकथु, एने तु हेरोगदुता माय रेन बारा सिपायाह रेन जास्ती मार फाय एवीच मोकली देय?”
तेवी सैतान ताह सोड़ीन जात रिनो, एने दिखो, हेरोगदुत आवीन तान सेवा चाकरी केऱ्या।
एने यीशुह केयो, “केदी तु बोगवानान बिटोख एय ते न्या रेन बुंदे कुदजा, काहाकाय वचन माय इहकेरीन लेख मीलेल हे: “बोगवान तान हेरोगदुताह तुवाह वोचाड़नेन केरता उकुम आपी, एने ता तुवाह आथा माय उपरूस विस लेती, केदी ओहलो नाय एय काय तारा पाया माय दिगोड़ नाय लागे।”
पुण मी तार केरता विन्ता किऱ्यो काय तारो बुरहो कोमजोर नाय एय; एने जेवी तु मार फाय पुशो आवहे, ते तारा बायाख ईमोत आपजे।”
एने विश्वासीन मोनाह मोजबुत किरते रेना, एने ज्यो उत्साह किरते रेना काय बोरहान खेरायी माय टिकीन रिवो। एने ज्यो हिकवोण आपताला, “आमुह मोटलो दुख वेठीन बोगवानान राज माय रिगणे पोड़ी।”
ओवतो अन्ताकिया माय थोड़ाक दिह रेन पौलुस गलातीया एने फ्रुगीया ईलाका माय लागतो निकेलनो, एने आखा चेलाह विश्वास माय मोजबुत केरती फिरनो।
ज्या माय संका नाह सोतो काय बोक्तीन मालमात ते मोठो हे; तो सेरीर माय एन आवो, चोखाला जीवा माय देरमी ठेरानो, हेरोगदुताह देखानो, एने दिहरा देसा माय तान पारचार एनो, दुनिया माय ता पोर बुरहो केराय गीयो, एने बोड़ाय माय हेरगाम उखलाय गीयो।
काय आखा हेरोगदुत सेवान केरता निवाड़ेल जीव नाह सोता? जा सुटकारो सापड़ावण्या हेते तान सेवा केरी।
एने जुलबुखे पेल्ला बेटाख दुनिया माय लावीन किथे, “बोगवानान सोब हेरोगदुत तान सोराह नमस्कार केरी।”
ज्यान वोजेसे ताह ज्य जोवतालो काय आखी वातु माय आपणा बायाख ने गेत बोणी, ज्याकेरीन तो ती वातु माय ज्यु बोगवाना हेऱ्यु नातो मेलत्युह। एक गिणातो एने बोरहावालो मुठलो बोगवानान मुखी चाकर्यो बोणी, ताकाय तो माणहान पाप माफ केरनेन केरता बोली बोणी।