22 काय आमुह रोमन आदिकारीह फालो आपणे हाजो हे काय नाह?”
22 काय आमु कैसराला केर आपणे उचित हि कि नाहं?”
पतरस केयो “होव आपणे” जेवी तो गेराम आवो, ते यीशु ताह फुसणेन पेल ताह केयो, “एय शमोन, तु काय किथे? देरतीन राजा कुणी फाय रेन फालो लेणे? तान सोरा फाय रेन काय पाराया माणहा फाय रेन?”
ता वोकल्या यीशुह ज्यो फुशा, “एय गुरू, आमु जाणतेह काय तु ठिख किथे एने हिकाड़ेह बी, एने काल्लाह नेचो नाह किरेत, पुण बोगवानान वाट खेराय माय देखाड़ेह।
पुण यीशु तान चेतराय जाणीन ताह केयो,
ताहरो ता इहकेरीन केयीन यीशु पोर गुनो लागाड़ने बाज गीया: “ज्यो आमरा यहुदि माणहाह बोड़कावणे बाजरिनोह, एने रोमन राजाह फालो आपणेन विरोद किरेह, एने आपणे आपाह मसी एक राजा किथे।”
तान पासाण माणहान गेणतीन दिह्या माय यहुदा नावान एक गेलीली माणुह आवो, एने तो थोड़ाक माणहाह तान उगे केर लिदो; तो बी खेतेम एय गीयो, एने जोलाक माणहे ताह मानताला, आखा वेरासेर एय गीया।
तानकेरता जाह जो आपणु हे तो ताह आपो; जाह कर जुवेह, ताह कर आपो; जाह फालो जुवे, ताह फालो आपो; जाह मान्ने जुवे, ताह मानो; जान आदार केरने जुवे, तान आदार किरो।