3 जावो! मी तुमूह मेंड्रान गेत कोलवान विची माय मोकेलथु।
3 जा; देखू, मी तुमूह होस कोल्योमाय मोकलथू मी तुमूह मोकलथू.
हुमलो, मी तुमूह मेंड्रान गेत कोलवान विची माय मोकेलथु, तानकेरता गेड़हान गेत ईकेलवाला एने पेरवान गेत बोला बोणो।
मार नावान केरता आखा माणहे तुमू हेऱ्या दुसमोनाय केरती, पुण जो सेवली बुखेत वोर दिर देरीन रेय तास ने सुटकारो एय।
जुठा जाणकाराह रेन होमालीन रिज्यो, जा मेंड्रान वेहा माय तुमू फाय आवतेह, पुण माय रेन ता चिरफाड़ केरनारे कोलवा हेते।
तान केरता बोटवो, थेयलो, खाहड़ा मा लिहो, एने वाटे रोकाहो मा चालते चालतेच नमस्कार किरज्यो।
मोजुर गोवाल एने मेंड्रान मालीक नाय मीले, तानकेरता तो कोलवाह आवतालो देखीन मेंड्राह सोड़ीन नाह जाथे; एने कोलवो ताह दिरेह एने ताह वेरासेर केर दिथे।
मी तुमूह कियेल ईतो ती वातीह एर किरो: “पावोर तान मालक्याह रेन मुठो नाह सुतो,” ता माहु वेला केराया, तुमूह बी वेला केरावती; केदी ता मारी हिकवोणाह मानती, ताहार तुमरी बी हिकवोण मानती।
ता तुमूह बोक्तीन गेरा माय रेन निकाल देती, एने ओहलो टेम आवणे बाजरिनोह काय ता तुमूह मार टाकती एने ओहलो सोमेजती काय आमु बोगवानान सेवा केरतेह।
मी जाणथो काय मार जाणेन पासाण फाड़ खाणारे कोलवा तुमरी विची माय आवती, एने ता बोला टोलाह नाय सोड़ती।
एने मी ताह केह काय मार नावान केरता ताह कोहला कोहला दुख वेठणे पोड़ी।”
एने तो दमिश्क ने बोक्ती केरन्या गेरान नावा पोर ओहली चिट्ठी मांग्यो काय एदमी काय बायकु, कुण बी ताह सापड़ी, ताह बांदिन यरूशलेम माय लावे।