10 तेवी ता ताह फुसणे बाज गीया, “तारा डोला किहीक उगड़ी गीया?”
10 तेवी ता ताह फुसणे लागिल, “तार डोला किहीकांय उगडील?”
तो राती जाईन हुव गीयो, एने विगोस जाग जाथे, जेवी दाणा फुटीन हुका निकेलना एने वोदेह। तीबी तो माणुह नाह जाणेत काय ज्य किहीक ईथे।
नीकुदेमुस यीशुह सावाल फुशो, “ज्यु वातु किहीक एय सेकत्युह?”
ज्यु वातुन पासाण यीशु गेलील देरीयान, मतलब तीबीरीयास हेयरान देरीयान ती मीरे गीयो।
तो जापाप आप्यो, “यीशु नावान एक माणुह माटड्यो बिजाड़ीन मारा डोला पोर लागाड़ेल,” एने माहु केयो, “शिलोम नावान कुंडाम जाईन दोव ले। ते मी तान वात होमलीन जाईन दुयो, एने देखणे बाज गीयो।”
ओवता फरिसी ताह उंजु फुशा, तु किहीक देखणे बाज गीयो। तो केयो, “तो मारा डोला पोर माटड्यो लागाड्यो; उवतो मी दोव लियेल, एने एवी मी देखथु।”
पुण आमु ज्यो नाह मालुम सोतो काय एवी किहीक देखणे बाज गीयो, एने आमुह ज्यो बी नाह जाणते काय तान डोला कुण उगाड़ेल हे। ज्यो सोमेजदार हे, ज्या फुस लिवो; ज्यो केय देय!”
ता यहुदि आदिकारी ताह उंजु केया, “तार हिऱ्यो तो काय किरेल? एने किहीक तारा डोला उगड़ील?”
थोड़ाक माणहे केया, “ज्यो तोस हे,” पुण दिहरा केया, “नाह; ज्यो ते तान गेत देखाह।” एने तो केयो, “मी तोस हे।”
एवी एगदो ज्यो केय, “मुरेल किहीक जीव उठतेह, एने कोहलाक सेरीरा हेऱ्या आवतेह?”