1 जाणे बुखेत यीशु एक माणहाह दिख्यो, जो जेल्माम रेच ने आंदलो एतो।
1 जातेलीन तो एक माणहाह देखील तो पायदा एयील तेवीचरीन तो आंधलू इतू.
एने दुय आंदला, जा सेड़कीन दिड़े बोह रियेल एता, ज्य होमल्या काय यीशु जाणे बाजरिनोह, आयड़ीन केणे बाज गीया, “एय मालीक, दाऊदान बेटाख आमु पोर किव केर।”
जेवी यीशु तारेन जाणे बाजरियेल ईतो, ते दुय आंदला तान पासाण चाल देना एने इहकेरीन आयेड़ने बाज गीया, “एय दाऊदान बेटाख, आमु पोर गीण केर!”
यीशु तान आबाख फुशो, “ज्यान ज्यी देशा केवीह रेन हे?” तो यीशुह जापाप आप्यो, “आत्योच रेन हे।”
एक बायकु जीह बारा वोरह्या रेन लुय वोयणेन बेमारी एती, एने जी तीन आखी जीवाय वोंसीन पासाण खीरचो किर दियेल एती, तीबी कुणीच ने आथा केरीन हुदरेल नाह एती,
ताहरी आड़तीस वोरह्यान एक दुखाऱ्यो माणुह एतो।
तेवी ता यीशुह देणेन केरता दिगोड़ विशा, पुण यीशु लीकीन मोंदिर माय रेन बाहेर निकील गीयो।
तेवी यीशुन चेला ताह फुशा, “एय गुरू, कुणीन पापान वोजेसे ज्यो ओहलो आंदलो पायदा ईयेल हे; ज्यान काय ज्यान आईख आबाख ने?”
लुस्रा माय एक माणुह बोह रियेल एतो जो पायान पांगलो एतो। तो पायदा सेस लेंगड़ो एतो, एने केदिस नाह चालेल एतो।
जेवी ता माणहे गेड़हाह पौलुसान आथा हिऱ्यो विलगी रियेल देख्या, ते एकमेकाह केया, “खेरीच ज्यो माणुह खुनी हे, ज्यो देरीयाम रेन वोच गीयो, तीबी नियाव ज्याह नाह सोड्यो।”
हुदेरनेन जो चोमेत्कार जा लेंगड़ा माणहा पोर ईयेल एतो, तो माणुह चालीह वोरह्या रेन वोदार वोयान ईतो।
ताहरी ताह एनियास नावान लोखवान एक दुखाऱ्यो माणुह मिलनो, जो आठ वोरह्या रेन खाटला माय पोड़ रियेल ईतो।