28 ओवता ता यीशुह केया, “बोगवान जो हुदेह तो काम केरनेन केरता आमु काय किरज्यो?”
28 तेवी ता ताह कियील आमु “बोगवानान काम केरणेन केरता काय केरज्यू?”
एने एक माणुह यीशु फाय आवीन केयो, “एय मालीक, मी काल्लो हाजो काम केरू काय जेलेमक्यो जीवाय सापड़ावु?”
एने हुमलो, एक देरेमगुरू यीशुह फासाड़नेन केरता फुशो, “एय गुरू, जेलेमक्यो जीवाय सापड़ावणेन केरता मी काय केरू?”
खेतेम एण्या खाणान केरता मेहनेत मा किरो; पुण ता खाणान केरता जो जेलेमक्यो जीवाय वोर टिकीन रीथे, जाह माणहान बिटोख तुमूह आपेह। काहाकाय आबोख, मतलब बोगवान तास पोर साप लागाड़ेल हे।”
यीशु ताह जापाप आप्यो, “बोगवानान काम ज्योस हे काय माहु जो मुकलेल हे ता पोर तुमू बुरहो किरो।”
एने ताह बाहेर निकालीन केयो, “एय मालीक, मारो सुटकारो एणे जुवे केरीन माहु काय केरने पोड़ी?”
तेवी होमेलनारान मोन टुट गीयो, एने ता पतरसाह एने दिहरा प्रेरिताह फुशा, “एय बाहख, आमु काय किरज्यो?”
पुण एवी उठीन हेयरा माय जा, एने जो तुवाह केरनु हे तो तुवाह केवाय जाय।”