40 तीबी तुमू जीवाय होदणेन केरता मार फाय आवणे नाह होदते।
40 तेभी पुण तुमूह जीवन मिलवणे केरता माहफाय आविह नाहं.
एने तो तान एक पावरा फाय खुबेर ली मुकल्यो काय नेवताल्या माणहाह वाराड़ान खाणो खाणे हादाड़े; पुण ता नाह आवणे होद्या।
“एय यरूशलेम, एय यरूशलेम; तु जो जाणकाराह मार टाकेह, एने जाह तुवा फाय मोकलेल, ताह देगड़ाठेल, जोली बी वार मी विचार किरेल काय जीहे कुकड़ी तीन पिलाह फाका बुंदे टुलो किरेह, तिहेस मी बी तारा सोराह टुलो केर लेव, पुण तुमू नाह विचार केऱ्या।
तो तान माणहा फाय आवो, पुण तान माणहे ताह नाह मान्या।
चोर ते चोरी केरने, मारने, एने खेतेम केरनेन उलोस आवेह। पुण मी ज्यानकेरता आवो काय ताह जुलूम होवटी जीवाय जुड़ी।
एने आरोपी ठेराणेन कारेण ज्यो हे काय उजालो दुनियाम आवोह: पुण माणहे आंदाराह उजालाह रेन जादा मोंगाल्लो सोमज्या, काहाकाय तान कामे खाराब एता।
तुमू पुस्तेक माय होदतेह, काहाकाय तान द्वारा तुमूह जेलेमक्यो जीवाय जुड़ी इही तुमूह लागेह। एने ज्यो तोस हे जो मार बाराम गोवाय दिथे!
“मी माणहा फाय रेन बोड़ाय नाह होदित।
एकुस बोगवान फाय रेन आवणार मानाह तुमू नाह होदते, पुण तुमू एका दिहरा फाय रेन मान होदतेह, ते तुमू किहीक मार पोर बुरहो केर सेकतेह?
खेतेम एण्या खाणान केरता मेहनेत मा किरो; पुण ता खाणान केरता जो जेलेमक्यो जीवाय वोर टिकीन रीथे, जाह माणहान बिटोख तुमूह आपेह। काहाकाय आबोख, मतलब बोगवान तास पोर साप लागाड़ेल हे।”
जो काय आबोख माहु आपेह तो आखो मार फाय आवी। एने जो कुण मार फाय आवी ताह मी केदी नाय काडु,
काहाकाय मारा आबाख ने मोरजी ज्यीस हे काय जो बेटाख देखीन ता पोर बुरहो किरेह, तो जेलेमक्यो जीवाय सापड़ावी। एने मी ताह सेवले दिह पुशो जीवतो केरूह।”
काहाकाय पापान मोंजरी ते मोत हे, पुण बोगवानान गीणीन वरदान आपणो मालीक मसी यीशु माय जेलेमक्यी जीवाय हे।
जीव एने वोवड़ी दुयून केणु हे, “आव!” एने जो होमलेह तो किथे, “आव!” एने जो तिहल्यो हे तो आवी; एने जीवाय ने पाणी फुकेट माय लेय लेय।