31 चेला यीशुह केया, “एय गुरू, रूटो खायले!”
31 ज्यान माय तान चेला यीशुला हि विनंती केरील, “हे गुरुजी, काही खाइल ले.”
आटा माय नमस्कार, एने माणहा माय रब्बी केवाड़णेन ताह हाजो लागणे।
पुण तुमू रब्बी मा केवाड़हो, काहाकाय तुमरो एकुस मालीक हे, एने तुमू सोब बाय बोणहा हेते।
तेवी यीशुह देरावणार यहुदा केयो, “एय रब्बी, काय तो मी हे?” यीशु ताह केयो, “तु केय दिनो।”
एने चालोच यहुदा यीशुन आहने आवीन केयो, “एय रब्बी, नमस्कार,” एने ताह जुलूम गुल्या दिनो।
पतरसाह ती वात एर आवी, एने तो यीशुह केयो, “एय गुरू, देख! ज्यो अंजीरान जाड़ जाह तु हाराप दियेल ईतो, हुक जायेल हे!”
यहुदा आवो एने चालोच यीशुन आहने आवीन केयो, “एय गुरू केयीन यीशुह गुल्या दिनो।”
पतरस यीशुह केयो, “एय गुरू, आपुह न्या रेणे हाजो हे! ताहार आमु तीन तोम्बु बाणावहु, एक तार केरता, एक मुसान केरता, एने एक एलियान केरता।”
यीशु पिलकीन ताह पासाण आवताला दिख्यो, एने ताह केयो, “तुमू कुणीह होदतेह?” ता यीशुह केया, “एय रब्बी तु का रीथे?” मतलब एय, “गुरू।”
नथनेल ताह जापाप आप्यो, “एय गुरू, तु बोगवानान बिटोख हे, तु इस्राएलान मुठलो राजा हे!”
चेला यीशुह केया, “एय गुरू, यहुदि माणहे थोड़ाक दिह्यान पेल तुवाह देगड़ाठणे होदताला, एने काय तु पुशो ता जाणे हुदेह?”
तो एक राती यीशु फाय आवीन केयो, “एय रब्बी, आमुह मालुम हे काय तु बोगवानान उगे रेन आयेल हे। काहाकाय कुण बी ज्या चोमेत्काराह जा तु देखाड़ेह, केदी बोगवान ता हिऱ्यो नाय रेय ते देखाड़ नाह सिकेत।”
एने ता योहाना फाय जाईन ताह केया, “एय गुरू, जो माणुह यरदन नेदीन ती पार तार हिऱ्यो ईतो, एने जान बाराम तु कियेल ईतो? देख, तो बपतीस्मा किरेह, एने आखा ता फाय जातेह!”
तेवी माणहे हेयराम रेन निकलीन यीशु फाय आवणे बाज गीया।
पुण यीशु चेलाह केयो, “मार फाय खाणेन केरता ओहलो खाणो हे जाह तुमू नाह जाणते।”
देरीयान ती मीरे ता यीशुह मीलना ते केया, “एय गुरू, तु न्या कुलबुखे आवो?”
तेवी यीशुन चेला ताह फुशा, “एय गुरू, कुणीन पापान वोजेसे ज्यो ओहलो आंदलो पायदा ईयेल हे; ज्यान काय ज्यान आईख आबाख ने?”