30 तेवी माणहे हेयराम रेन निकलीन यीशु फाय आवणे बाज गीया।
30 सेवट ते नगरामरीन निकलीन तान आहने आवणे लागिल.
तिहेच केरीन जा पासाण हेते, ता ओंगाण एती, एने जा ओंगाण हेते, ता पासाण एती।
“चालो, एक माणहाह दिखो, जो मी किरेल एती तो आखो केय दियेल, तोस मसी ते ना सुतो।”
चेला यीशुह केया, “एय गुरू, रूटो खायले!”
ता हेयरान जुलूम होवटा सामरी माणहे ती बायकुन केणा पोर रेन यीशु पोर बुरहो केऱ्या, काहाकाय ती ज्यी गोवाय दियेल एती, “तो आखो जो मी किरेल एती माहु केय दियेल ईतो।”
तेवी चालोच मी तुवाह हादणे मुकल्यो, एने हाजो केऱ्यो तु आव लागो। एने एवी बोगवान जो तुवाह बोलनेन केरता कियेल हे, तो होमेलनेन केरता आखा न्या बोगवानान सामने आव रेनाह।”
जेवी पौलुस एने बरनबास यहुदिन बोक्तीन गेरा माय रेन बाहेर निकेलने बाजरियेल एता, तेवी माणहे ताह विन्ता केऱ्या काय आमुह ओंगाणल्या विहेवणेन दिह्या आमुह ज्यु वातु उंजु किज्यो।
केरीन तुमू जाणे काय बोगवानान ज्यो सुटकारो बिगेर यहुदि फाय मोकलाय जायेल हे, एने ता होमेलती।
नेमान ओलखात ज्यानकेरता एनो काय गुनो वोदी, पुण जाहरी पाप वोदनो ताहरी बोगवानान गीण उंजु बी जादा वोदनी।