28 तेवी ती बायकु तीन डोसरो ताच सोड़ीन हेयराम जाईन माणहाह केयी,
28 तेवी बायकू आपणी घागर सोडीन नगरात निकलीन गीयी, एने माणहाह केणेंन लागिल,
त्यु बिय माय एने मोटली खुसी माय माहणान जागे रेन तुलेचबूखे वोलीन तान चेलाह खुबेर देणेन केरता दोवड़ीन जात रेन्यु।
तुलेचबूखे ता चालोच उठीन यरूशलेम माय पोशा जात रेना, ताहरी ईग्यार चेला एने दिहरा हाती टोलवाय रियेल देख्या।
बायकु माहणा माय रेन आवीन त्यु वातुह ईग्यार चेलाह एने दिहरा आखा माणहाह केय होमलायो।
तुलेचबूखे यीशुन चेला आव लागा, एने बोंगलाणे बाज गीया काय यीशु ती बायकु हिऱ्यो वातु केरने बाजरिनोह। तीबी ता कुणूस तीह नाह फुशा, “तुवाह काय जुवेह?” एने नाह यीशुह फुशा, “काय तु काहा जी हिऱ्यो वातु किरेह?”
“चालो, एक माणहाह दिखो, जो मी किरेल एती तो आखो केय दियेल, तोस मसी ते ना सुतो।”
तुलेचबूखे ता एक सामरी बायकु पाणी बोरने आवी, एने यीशु तीह केयो, “माहु पाणी पिणेन केरता आप।”