3 ता इहकेरीन ज्यानकेरता केरती काहाकाय ता नाहते आबाख जाणतेह एने नाह माहु।
3 इही ते जानकेरता केरती कि तो पित्याहा ओळखतेह नाहं एने माहु नाहं माहु ओलकतेह.”
मारो आबोख माहु आखोच होप दियेल हे, एने कुणीच नाह जाणेत काय बिटोख कुण हे, आबोख उलोस जाणेह, एने आबोख कुण हे ज्य बी कुण नाह जाणेत, पुण बिटोख उलोस जाह देखाड़ेल हे, तोच जाणेह।
पुण ता तुमूह वेला केरावती काहाकाय तुमू मारा हेते; एने माहु मोकेलनाराह ता नाह जाणते।
जो मार हिऱ्यो दुसमोनाय मिलेह, तो मार आबाख हिऱ्यो बी दुसमोनाय मिलेह।
एय देरमी आबा! दुनियान माणहे तुवाह नाह जाणते, पुण मी एवी तुवाह जाण लियेल हे; एने मार चेला बी एवी जाण गीयाह काय माहु तुच मुकलेल हे।
एने जेलेमक्यी जीवाय ज्यी हे काय ता तुवाह एकुच खेरला बोगवानाह, एने यीशु मसी जाह तु मुकलेल हे, जाणे।
ता यीशुह केया, “तारो आबोख काहरी हे?” यीशु जापाप आप्यो, “नाह तुमू माहु ओलेखते, एने नाह मार आबाख ओलेखते, केदी तुमू माहु ओलेखता ते मारा आबाख बी ओलेखता।”
तीबी तुमू ताह ओलख्या नाह, पुण मी ताह ओलेखथु। एने मी ताह ओलखेत नाह, इहकेरीन केदी मी केह ताहार मी तुमरी गेत जुठो बोणुह। पुण मी ताह ओलेखथु, एने तान हिकवोणान पालेन केरथु।
“एवी एय बाय बोणहा, मी जाणथो काय ज्यो काम तुमू बिगेर जाणीन केऱ्या, एने तिहेच केरीन तुमरा आदिकारी बी किरेल हेते।
जाह ज्यी दुनियान आदिकारी माय रेन कुणीस नाह जाण्यो, काहाकाय केदी ता जाणता ते बोड़ाय वाला उजालान मालक्याह खुरूसखाम पोर नाय चेड़ावता।
एने जा बोगवानाह नाह ओलेखते एने आपणा मालीक यीशुन हाजाली खोबरीह नाह मानते, ताह डेंड आपी।
मी ते पेल तान चिहटा केरनार, एने सेतावणार, एने बुराय केरनार एदमी ईतो, तीबी माहु पोर गीण एनी, काहाकाय मी अविश्वासीन देशा माय बिगेर सोमजीन ज्यो काम किरेल ईतो।
जो सोराह नाकारेह ता फाय आबोख बी नाह सुतो; एने जो सोराह मान लिथे, ता माणहा फाय आबोख बी हे।
दिखो, आबोख आपुह कोहलोक मोंग किऱ्यो काय आपु बोगवानान सोरा केवाती; एने आपु हेते बी। तान केरता दुनियान माणहे आपुह नाह जाणते, ता ताह बी नाह जाणते।
जो कुण मोंग नाह किरेत तो बोगवानाह नाह ओलखेत, काहाकाय बोगवान मोंग हे।
एवी आपुह मालुम हे काय बोगवानान बिटोख आव लागेल हे, एने तो आपणा मोना माय सोमेज आपेल हे काय आपु ता खेरलाह ओलखी; एने आपु ता माय जो खेरलो हे, मतलब तान सोरा यीशु मसी माय रेतेह। खीरलो बोगवान एने जेलेमक्यी जीवाय ज्यीस हे।