28 मी आबाख ने उगे रेन दुनिया माय आयेल हे; मी एवी पुशो दुनियाह सोड़ीन आबाख फाय जाथु।”
28 मी पित्या फायरीन जगाम आवूह हि, मी पोशा जगाह सोडीन पित्याफाय जाथू.
एने ताह बोरकेत आपते लेन तो ता हिऱ्यो रेन आंगे एय गीयो, एने हेरगा माय विसाय गीयो।
जेवी यीशुन हेरगाम उपेर जाणेन दिह पुरा एण्या एता, तेवी यीशु यरूशलेम माय जाणेन विचार पाको किऱ्यो।
यीशु जाण गीयो काय फसहान तिवारान पेल। माहु ज्यी दुनियाह सोड़ीन आबाख फाय जाणेन टेम आव लागेल हे। ते जीहे यीशु दुनियाम तान माणहा हिऱ्यो मोंग केरतालो, तिहेच केरीन ताह सेवली बुखेत वोर मोंग किरते रिनो।
यीशुह मालुम एतो काय आबोख आखो काय मार आथाम आप दियेल हे, एने मी बोगवाना फाय रेन आयेल हे; एने बोगवाना फाय जाथु।
तुमू माहु केतालो होमलेल हेते, “मी जाथु, एने पुशो तुमरी फाय आवुह, तुमू माहु मोंग केरता ताहार ज्यी वातीह रेन खुस एय जाता काय मी आबाख फाय जाथु। काहाकाय आबोख माहु रेन मुठो हे।”
एने तान देरमीपोणान बारा माय ज्यानकेरता, काहाकाय मी आबाख फाय जाथु एने तुमू माहु पोशा नाय दिखहो;
“थोड़ीक टेम ने पासाण तुमू माहु ओंगाण दिखहो नाय, एने थोड़ीक टेम ने पासाण तुमू माहु ओंगाण पोशा दिखहो।”
एवी आमु सोमजी गीया काय तु आखी वात जाणेह; एने एवी एगदाह तुवाह सावाल फुसणेन जोरेवरी नाह सोती। काहाकाय आमु बुरहो केरतेह काय तु बोगवानान उगे रेन आयेल हे।”
पुण एवी मी माहु मोकेलनारा फाय जाथु, एने “तु का जाथे” इहकेरीन तुमरे माय रेन कुण माहु फुसेत नाह।
मी एवी ज्यी दुनिया माय नाय रेव, पुण ज्या ज्यी दुनिया माय रेती, एने एवी मी तार फाय आवथु। एय चोखाला आबा! तु ता नावान ताकेत केरीन ताह होमाल, जो तु माहु आपेल हे, काहाकाय जिहकेरीन तु एने मी एक हेते, तिहेच केरीन ता बी एक एय जाती।
एवी मी तार फाय आवथु, पुण ज्यी वातु मी दुनिया माय रेणेन बुखेत केणे बाजरिनोह काय ता तान मोना माय मार पुरी खुसीह होद सेकी।
एने एवी एय आबा! तु तार हिऱ्यो मार बोड़ाय ती बोड़ाय से देखाड़, जी दुनिया बाणावणेन पेल किरेल ईतो।”
यीशु ताह जापाप आप्यो, “मी सोतान बाराम गोवाय दिनो, तीबी मारी गोवाय खेरली हे, काहाकाय मी कारीन आयेल हे एने काहरी जाथु ज्य माहु मालुम हे। पुण मी कारीन आवथु एने का जाथु ज्यो तुमूह मालुम नाह नाय सोतो।
यीशु ताह केयो, “केदी बोगवान तुमरो आबोख रितो, ताहार तुमू माहु मोंग केरता, काहाकाय मी बोगवानान उगे रेन आयेल हे। मी सोतान मोरजीम नाह आवो, पुण तोस माहु मुकलेल हे।