4 एने जाहरी मी जाथु, ताहरीवाली वाट तुमूह मालुम हे।”
4 जांबी मी जाह हि तावालू सिडिक तुमूह मालूम हि.”
मसी दुख वेठीन तान बोड़ाय माय बोराणे जोरेवरी एतो।”
बायणो मी हे। मार द्वारा एगदो माय रिगी ताहार तो वोचाड़ाय जाय; एने मायतो बाहेर आव जाव केरी एने ताह चारो जुड़ी।
केदी एगदो मारी सेवा केरी, ते मार पासाण चाल पोड़ी, एने जाहरी मी हे ता मारो सेवक बी रेय। केदी एगदो मारी सेवा केरी, ताहार मारो आबोख तान मान मेली।
यीशुह मालुम एतो काय आबोख आखो काय मार आथाम आप दियेल हे, एने मी बोगवाना फाय रेन आयेल हे; एने बोगवाना फाय जाथु।
मार आबाख ने गेरा माय रेणेन केरता जुलूम जागो हे, एने केदी जागो नाय रितो, ते मी तुमूह केय दितो। काहाकाय मी तुमरी केरता जागो तियार केरनेन केरता जाथु।
तुमू माहु केतालो होमलेल हेते, “मी जाथु, एने पुशो तुमरी फाय आवुह, तुमू माहु मोंग केरता ताहार ज्यी वातीह रेन खुस एय जाता काय मी आबाख फाय जाथु। काहाकाय आबोख माहु रेन मुठो हे।”
एने तुमरी केरता जागो तियार केरनेन बाद, मी पुशो आवीन तुमूह मार फाय ली जाह काहाकाय जा मी रेथु ताहरी तुमू बी रिहो।
थोमा यीशुह केयो, “एय मालीक, आमु नाह जाणते काय, तु का जाणे बाजरिनोह; ते आमु ता जाणेन वाट किहीक जाणज्यु?”
मी आबाख ने उगे रेन दुनिया माय आयेल हे; मी एवी पुशो दुनियाह सोड़ीन आबाख फाय जाथु।”
जो बेटाख पोर बुरहो किरेह, जेलेमक्यो जीवाय तास ने हे; पुण जो बेटाख ने उकुम नाह मानेत तो जीवायीह नाय देखी, पुण बोगवानान राग ता पोर रिथे।
काहाकाय मारा आबाख ने मोरजी ज्यीस हे काय जो बेटाख देखीन ता पोर बुरहो किरेह, तो जेलेमक्यो जीवाय सापड़ावी। एने मी ताह सेवले दिह पुशो जीवतो केरूह।”