18 मी तुमूह विखावाला नाय सोडु; पुण मी पुशो तुमरी फाय आवथु।
18 “मी तुमूह अनाथ सोडणार नाहं; मी तुमरो आहने आव हु.
काहाकाय जा बी दुय नाहते तीन माणहे मार नाव लेन टुलो एती, ता मी तान विची माय मी रेथु।’”
एने ताह सोब वातु जो मी तुमूह उकुम आपेल हे माणनेन हिकाड़ो; मी देरतीन आखरी वार वोर जेलेमक्योस तुमू हिऱ्यो हे।”
एने मी आबाख फाय विन्ता केरूह, तेवी तो तुमरी हिऱ्यो जेलेमक्योच रेणेन केरता दिहरो एक मोदेक केरनार तुमूह आपी।
एने तुमरी केरता जागो तियार केरनेन बाद, मी पुशो आवीन तुमूह मार फाय ली जाह काहाकाय जा मी रेथु ताहरी तुमू बी रिहो।
“थोड़ीक टेम ने पासाण तुमू माहु ओंगाण दिखहो नाय, एने थोड़ीक टेम ने पासाण तुमू माहु ओंगाण पोशा दिखहो।”
मी ज्यु वातु ज्यानकेरता केयो काय तुमूह मार माय सान्ती जुड़ी। ज्यी दुनिया तुमूह तेकलीत आपी। पुण ईमोत मीलो! मी दुनियाह जिक लियेल हे!”
आपणो मालीक यीशु मसी खुद, एने आपणो आबोख बोगवान, जो आमुह मोंग किऱ्यो एने गीण माय जेलेमक्यो दिलासो एने हाजी आसा आपेल हे,
काहाकाय जेवी तो पारेख ने हाल माय दुख विसेल ईतो, ते तो तान बी मोदेक केर सिकेह जान पारेख ईथे।