43 ज्यो केयीन यीशु जोरेस आयड़ीन केयो, “एय लाजर बाहेर निकील आव!”
43 हे केयीन तान मोठला शब्दान आयेड मारीन कियील, हे लाजर, निकलीन आव.
पुण ता जुलूम बिय गीया एने एका दिहराह केणे बाज गीया, “ज्यो एदमी कुण हे? वादोण एने जेलखा बी ज्यान उकुम मान्तेह!”
एने मी जाणथु काय तु जेलेम मारी होमेलने, पुण मी न्याहरी टोलवाय रेनाह, ता माणहान वोजेसे मी इहकेरीन कियेल, काय ता बुरहो केरी काय माहु तु मुकलेल हे।”
ते मुरेल माणुह माहणा माय रेन निकलीन बाहेर आव लागो, तान आथ पाय पोतड्यान पाटा केरीन, एने तान मुय बी पाटा केरीन बांद मीलेल एतो। यीशु माणहाह केयो, “ज्यान पाटा सोड़ दिवो, एने जाणे दिवो।”
फसह ने तिवाराह रेन सोव दिह्या पेल यीशु बेतनिया माय आवो, जा लाजर रेतालो, एने ताह यीशु मुरेल माय रेन जीवतो किरेल ईतो।
जेवी यहुदि माणहाह मालुम पोड़नो काय यीशु बेतनियाम हे, ते ता यीशुह ओलास नाह, पुण लाजराह बी देखणे आयेल एता, काहाकाय ताह यीशु मुरेल माय रेन जीवतो किरेल ईतो।
ज्यो देखीन पतरस माणहाह केयो, “एय इस्राएली माणहे, तुमू ज्या माणहाह देखीन काहा बोंगलातेह? एने आमरी उगे इही केरीन काहा देखतेह? जीहे काय आमुच आमरी ताकेत केरीन एने बोक्ती केरीन ज्याह चालने फिरनेन बाराबोर बाणाव देना।
पुण पतरस ताह केयो, “होनो चांदी ते मार फाय नाह सोतो, पुण जो मार फाय हे तो तुवाह आपथु: यीशु मसी नासरीन नावाम चाल फिर!”
पतरस ताह केयो, “एय एनियास, यीशु मसी तुवाह हुदारेह। उठ, तारो आथरोण गुंडाल,” ओवतो तो चालुस उबरेय गीयो।
तेवी पतरस आखाह बाहेर निकाल दिनो, एने मांड्या वालीन विन्ता किऱ्यो एने देड़ान उगे देखीन केयो, “एय तबीता, उठ।” तेवी ती तीन डोला उगाड़ देनी; एने पतरसाह देखीन उठ बोहनी।