6 ज्यो किस्सो यीशु ताह केयो, तीबी ता ज्यु वातुह नाह सोमेजना काय यीशु काय केणे बाजरिनोह।
6 यीशु ने ताह हा वार्ता आपील, पुण ते होमजू शकले नाहं कि यीशु काय किथी हि.
जी आखी वातु यीशु किस्सा माय माणहाह हिकाड़तालो, एने बिगेर किस्सान यीशु ताह कायच नाह केतालो।
यीशु तान चेलाह फुशो, “काय तुमू ज्यी आखी वात सोमेजना?” ता केया, “होव।”
एने यीशु बिगेर किस्सान वापेर केरीन ताह कायच नाह हिकाड़तालो, पुण जेवी तो चेला हिऱ्यो एखालोच रेतालो, तेवी आखी वातुन मतलब तान खास चेलाह केय आपतालो।
“मी ज्यु वातुह तुमूह किस्सा माय कियेल हे। पुण ओहलो टेम आवीह काय मी तुमूह पुशो किस्सा माय नाय केव, पुण आखान ओंगाण तुमूह आबाख ने बाराम केह।
तेवी चेला यीशुह केया, “होमेल, एवी ते तु किस्सो केया बिगेर उदाह आखी वातु किथे।
तेवी यहुदि तान तान लेड़ाणे बाज गीया, “ज्यो माणुह किहीक आमुह तान सेरीर खाणेन केरता आप सिकेह?”
तानकेरता यीशुन चेलाम रेन जुलूम जाणे ज्यो होमलीन केया, “ज्यु वातु केठीण हेत्यु। ज्यीह कुण मान सिकेह?”
तुमू माहु हुदहो, पुण मी तुमूह नाय सापडु, एने जाहरी मी रेह ताहरी तुमू नाय आव सिकहो। तो इहकेरीन कियेल तान मतलब काय हे?”
आबाख ने बाराम किथे, ज्यो ताह सोमजानो नाह।
तुमू मारी वात काहा नाह सोमेजते? काहाकाय तुमू मारा वचनाह होमेल नाह सेकते।
पुण जो माणुह बोगवानान जीवान वातु स्वीकार नाह किरेत, काहाकाय तान नेजरी माय फोगवाल्यु वातु हेत्यु, एने तो ताह जाण सिकेह काहाकाय तान पारेख चोखाला जीवान रिती केरीन इती रिथे।
ता पोर ज्यी वार्ता खेरी बुहेह, जिहकेरीन चितो तान डिखेल ताह चाटणे, एने हुवर्याह कोलोक बी उंगलावी तो पोणा माय पोशो जात रेणे, तोहलास ज्या माणहे हेते।
एवी आपुह मालुम हे काय बोगवानान बिटोख आव लागेल हे, एने तो आपणा मोना माय सोमेज आपेल हे काय आपु ता खेरलाह ओलखी; एने आपु ता माय जो खेरलो हे, मतलब तान सोरा यीशु मसी माय रेतेह। खीरलो बोगवान एने जेलेमक्यी जीवाय ज्यीस हे।