30 मी एने मारो आबोख एकुस हेते।”
30 मारो आबुक एने मी एक हि.
“मारो आबोख माहु आखोच होप दियेल हे, एने कुणीच नाह जाणेत काय बिटोख कुण हे, आबोख उलोस जाणेह, एने आबोख कुण हे ज्य बी कुण नाह जाणेत, पुण बिटोख उलोस जाह देखाड़ेल हे, तोच जाणेह।”
तानकेरता तुमू जावो, आखी जातीन माणहाह चेला बाणावो, एने ताह आबाख, एने बेटाख ने, चोखाला जीवान नावा माय बपतीस्मा आपु,
मारो आबोख जाह माहु आपेल हे तो आखाम रेन मोठो हे, एने आबाख फाय रेन ताह कुण सांडाड़ नाह सिकेत।
ते जाह आबोख निवाड़ेन दुनियाम मुकलेल हे। तुमू ताह केतेह, तु चिहटा किरेह, ज्यानकेरता काय मी केयो, मी बोगवानान बिटोख हे?
यीशु ताह जापाप आप्यो, “जो बी माहु मोंग केरी तो मारी हिकवोणाह मानी। एने मारो आबोख ताह मोंग केरी, ते मी एने मार आबोख ता फाय आवहु एने ता हेऱ्या रेहु।
यीशु ताह केयो, “एय फिलीपुस, मी ओला दिह वोर तुमरी हिऱ्यो हे, तु माहु नाह जाणेत काय? जो कुण माहु दिखेल हे, तो मार आबाख दिखेल हे।” ते तु काहा किथे, “आमुह आबोख देखाड़?”
जो काय आबाख ने हे तो आखो मारो हे; केरीन जो काय मी जीवाह केह तो मार वातु माय रेन लेन तुमूह केय।
एने जो काय मारो हे तो आखो तारोच हे, एने जो तारो हे तो मारो हे; एने न्यान द्वारा माहु बोड़ाय जुड़ेल हे।
यीशु ताह जापाप आप्यो, “मारो आबोख आज वोर काम किरते रीथे, एने माहु बी काम किरतेच रेणे जुवे।”
ज्यानकेरता काय आखा माणहे जीहे आबाख ने मान मेलतेह, तिहेच केरीन बेटाख ने बी मान मेलतेह। जो बेटाख ने मान नाह मिलेत तो आबाख ने जो ताह मोकलेल हे तान मान नाह मिलेत।”
यीशु ताह केयो, “मी तुमूह खेरीच केथु, अब्राहाम पायदा एणेन पेलुच रेन मी हे।”
ज्या माय संका नाह सोतो काय बोक्तीन मालमात ते मोठो हे; तो सेरीर माय एन आवो, चोखाला जीवा माय देरमी ठेरानो, हेरोगदुताह देखानो, एने दिहरा देसा माय तान पारचार एनो, दुनिया माय ता पोर बुरहो केराय गीयो, एने बोड़ाय माय हेरगाम उखलाय गीयो।
एने ती बोरकेतवाली आसान मतलब आपणो मुठलो बोगवान एने सुटकारो केरन्या यीशु मसीन बोड़ाय ने आवणेन वाट जोवते रेतेह।
एवी आपुह मालुम हे काय बोगवानान बिटोख आव लागेल हे, एने तो आपणा मोना माय सोमेज आपेल हे काय आपु ता खेरलाह ओलखी; एने आपु ता माय जो खेरलो हे, मतलब तान सोरा यीशु मसी माय रेतेह। खीरलो बोगवान एने जेलेमक्यी जीवाय ज्यीस हे।
एने जो गोवाय दिथे, तो चोखालो जीव हे; काहाकाय जीव खेरलो हे।