27 मारा मेंड्रा मारो आवाज होमेलतेह; मी ताह जाणथु, एने ता मार पासाण पासाण चालतेह।
27 मारी मेंढरे मारो आवाज ओलकतेह एने मी ताह ओलकतेह ते मारो पासाण आवते.
तेवी यीशु तान चेलाह केयो, “केदी कुण मार पासाण आवणे हुदेह, ते तो सोताह नाकारी एने तान खुरूसखाम उखलीन मार पासाण आवी।
पतरस बोलनेस बाजरियेल ईतोन एक दोवल्यो वादलो ताह डाप लेदो, एने ता वादलाम रेन ज्यो बोल होमलानो: “ज्यो मारो मोंगाल्लो बिटोख हे, ज्या पोर मी जुलूम खुस हे: ज्यान हुमलो।”
पुण वुवड़ो जापाप आप्यो, “मी तुमूह खेरीच केथु, मी तुमूह उलखेत नाह।”
ते दिह मी ताह खेरी खेरी केय देह, “मी तुमूह केदीच ओलखेत नाह, एय खाराब काम केरनारे, मार आहने रेन सेटा एय जावो!”
यीशु ताह मोंग माय देखीन केयो, “तुवाह एक वातीन जोरेवरी हे। जा एने जो काय तुवा फाय हे ताह वेचीन पोयशा गेरब्याह वाट दे, एने तुवाह हेरगाम मालदेन जुड़ी; उवतो वोलीन आवीन मार पासाण चाल।”
बाद माय यीशु माणहाह एने तान चेला आहने हादिन केयो, “जो कुण मार पासाण आवणे हुदेह, ताहार तो आपणे आपाह नाकारी, एने तान खुरूसखाम उखलीन मार पासाण चाल देय।
पुण तो केय, मी तुमूह केथु, ‘मी नाह जाणेत तुमू कावाला हेते। एय अन्याय केरनारे तुमू आखा मार हेऱ्या रेन सेटा एय जावो।’
उवतो यीशु आखाह केयो, जो कुण मार पासाण आवण्यो एय ते सोताह नाकारी, एने मार केरता मोरनेन तियार हे तो मार पासाण चाल देय।
हाजालो गोवाल मी हे; मी मारा मेंड्राह जाणथु, एने मारा मेंड्रा माहु जाणतेह।
मारा दिहरा उंजु बी मेंड्रा हेते, ता ज्या कोठामवाला नाह सोता। पुण माहु ताह बी लावणे जोरवरी हे; काय ता मार बोली होमेलती, तेवी तान एकुस टुलो एने एकुस गोवाल रेय।
जोला माहु रेन पेल आयेल ता आखा चोर एने डाकु हेते, पुण मेंड्रा तान उकुम नाह मान्या।
केदी एगदो मारी सेवा केरी, ते मार पासाण चाल पोड़ी, एने जाहरी मी हे ता मारो सेवक बी रेय। केदी एगदो मारी सेवा केरी, ताहार मारो आबोख तान मान मेली।
यीशु पतरसाह जापाप आप्यो, “मी आवो ताह वोर तो जीवतालो रेय, ओहली मारी मोरजी रेय ताहार तुवाह ज्यासे काय? तु मार पासाण आव!”
मी तुमूह खेरीच केथु, मुरेल माणहाह बोगवानान बेटाख ने बोल होमेलनेन टेम आवी, एवी तो टेम आव लागेल हे एने जा तान बोल होमेलती, ता जीवताला एय जाती।
यीशु उंजु माणहाह केयो, “दुनियान उजालो मी हे, जो मार पासाण आवी। तो आंदारलाम नाय चाली, पुण ताह फाय जीवणान उजालो रेय।”
तुमू मारी वात काहा नाह सोमेजते? काहाकाय तुमू मारा वचनाह होमेल नाह सेकते।
जो बी जाणाव केरनारान नाय होमली, तो बोगवानान माणहाम रेन खेतेम केराय जाय।’
पुण केदी कुण बोगवानाह मोंग केरतेय, ते बोगवान ताह ओलखी लिथे।
पुण एवी जा तुमू बोगवानाह ओलखी लियेल हेते एने बोगवान तुमूह ओलख्यो, ते ती कोमजोर एने बिगेर कामान पेल्ली हिकवोणान वातुन उगे काहा फिरतेह, जान तुमू पोशा गुलाम बोणने होदतेह?
तीबी बोगवान बाणायेल पाको पायो बोणीन रीथे, एने ता पोर सिक्को बी लागाड़ेल हे: “मालीक तान जा माणहे हेते ताह ओलखेह,” एने “जो कुण मालीकान नाव लिथे, तो अन्याय केरने से वोचीन रेय।”
केरीन जीह चोखालो जीव किथे, “केदी आज तुमू तान बोल होमेलहो,
ता ओहला माणहे हेते जा केदी बी एगदी बायकु हेऱ्या सिनालो नाह किरेल एता, पुण ता कुवारला हेते; एने जा का बी मेंड्रो जाथे तान पासाण चाल देतेह। आखा माणहान जाती माय रेन ताह वेचातो लेन सोड़ेव लियेल एतो, ता बोगवानान एने मेंड्रान केरता पाक ने पेल्ला फोल हेते।
दिखो! मी बायणा हिऱ्यो उबरीन ठोकथु; केदी एगदो मार आवाज होमलीन बायणो उगाड़ी, ते मी ता फाय माय आवीन ता हिऱ्यो खाणो खाह, एने तो मार हेऱ्यो।