1 सुरवात माय सोबदो एतो; एने सोबदो बोगवाना हेऱ्यो एतो, एने सोबदो बोगवान ईतो।
1 पेलूच वचन एतो, एने वचन बोगवाना हेरी एतो, एने वचन बोगवान एतो.
“दिखो, एक कुवारली सोरीह दिह रेती, एने ती एक सोराह जेणी एने तान नाव इम्मानवेल मेलाय जाय,” तान मतलब हे, “बोगवान आमरी हिऱ्यो हे।”
एने ता दाड़ीन मोंदिर माय जाईन बोगवानान बोड़ाय केऱ्या केरताला।
एने सोबदो माणहान सेरीर बोणीन आवो, एने गीण एने खेराय माय पाको एन आमरी विचीम रिनो। एने आमु तान ओहली बोड़ाय देख्या, जिहकेरीन आबाख ने एकुस बेटाख ने बोड़ाय।
बोगवानाह कुण केदी नाह देख्यो। एकुस बिटोख जो आबाख ने बाराबोर हे, एने बोगवाना हेऱ्यो बोह रिनोह, ताच ने उगे रेन बोगवान सोताह देखाड़ेल हे।
ज्योस सोबदो सुरवात माय रेन बोगवाना हेऱ्यो एतो।
मी आबाख ने उगे रेन दुनिया माय आयेल हे; मी एवी पुशो दुनियाह सोड़ीन आबाख फाय जाथु।”
एने एवी एय आबा! तु तार हिऱ्यो मार बोड़ाय ती बोड़ाय से देखाड़, जी दुनिया बाणावणेन पेल किरेल ईतो।”
इहकेरीन होमलीन थोमा जापाप आप्यो, “एय मारा मालीक, एय मारा बोगवान!”
यीशु ताह केयो, “मी तुमूह खेरीच केथु, अब्राहाम पायदा एणेन पेलुच रेन मी हे।”
डायडाया तास ने हेते, एने मसी बी सेरीरान गेत तास माय रेन ईनो। जो आखान उपेर जेलेम बोरकेतवालो बोगवान हे। आमेन।
एने आखाह ज्यी वात देखाडु काय तो मालमातान प्रबन्द काय हे, जो आखाह बाणावणार बोगवान माय सुरवात रेन लिकायेल हे।
जो बोगवानान वेह रूपाम एन बी तो सोताह, बोगवानान गेत नाह सोमज्यो जा माय तो जोड़ाय जाय।
नाह देखाणार बोगवानान वेह रूप हे मसी एने तो आखी बाणायेल चिजी माय रेन पेल्लो पायदा ईयेल बिटोख हे।
आखी चिजीन पेल मसी अस्तित्वा माय ईतो, एने तान एकता माय आखी चिज त्युन ठिक जागा पोर टिकीन रीथे।
ज्या माय संका नाह सोतो काय बोक्तीन मालमात ते मोठो हे; तो सेरीर माय एन आवो, चोखाला जीवा माय देरमी ठेरानो, हेरोगदुताह देखानो, एने दिहरा देसा माय तान पारचार एनो, दुनिया माय ता पोर बुरहो केराय गीयो, एने बोड़ाय माय हेरगाम उखलाय गीयो।
एने ती बोरकेतवाली आसान मतलब आपणो मुठलो बोगवान एने सुटकारो केरन्या यीशु मसीन बोड़ाय ने आवणेन वाट जोवते रेतेह।
यीशु मसी काल एने आज एने कायेम एक हारकोस हे।
तान आबोख, आहख एने डायलान काईच बी पुरावो नाह जुड़ेत; तान जेल्मो नाहते तान मोतीन काईच लेख नाह सोतो। पुण बोगवानान बेटाख ने गेतुस कायेम ने केरता चाकर्यो बोणीन रिथे।
शिमोन पतरसान उगे रेन, जो यीशु मसीन प्रेरित एने पावोर हे, ता माणहान नावे जा आमरो बोगवान एने सोड़ेवणार यीशु मसीन नियावान उगे रेन आमरी गेत किमतीदार बुरहो सापेड़नो।
एवी आपुह मालुम हे काय बोगवानान बिटोख आव लागेल हे, एने तो आपणा मोना माय सोमेज आपेल हे काय आपु ता खेरलाह ओलखी; एने आपु ता माय जो खेरलो हे, मतलब तान सोरा यीशु मसी माय रेतेह। खीरलो बोगवान एने जेलेमक्यी जीवाय ज्यीस हे।
एने जो गोवाय दिथे, तो चोखालो जीव हे; काहाकाय जीव खेरलो हे।
तो ज्यो केणे बाजरियेल एतो, “जो काय तु दिखेह, ताह पुस्तेक माय लिखते जा एने त्यु आसीयान सात मोंडल्यु: इफिसुस, समुरना, पिरगमुन, थुआतीरा, सरदीस, फिलादिलफिया, एने लोदिकिया फाय मुकेल दे।”
जेवी मी ताह दिख्यो ते मुरेल ने गेत तान पाया पोर पोड़ गीयो। तेवी तो माहु पोर तान जेवड्या आथा मेलीन केयो, “बिय मा! मीच पिल्लो एने आखरी हे।”
योहान बोगवानान वचन एने मसी यीशुन गोवाही। मतलब जो काय तो दिखेल ईतो तान गोवाय दिनो।
मालीक बोगवान जो हे, एने जो ईतो एने जो आवण्यो हे, जो आखाह रेन ताकेतवालो हे, तो ज्यो किथे, “मीच पिल्लो, एने आखरी हे।”
तो ओहला फाड़का पिर रियेल ईतो जा लुय माय बुड़ायेल एय। एने तान नाव “बोगवानान बोल हे।”
समुरना मायवाली मोंडलीह खुबेर पोचाड़नार हेरोगदुताह ज्यो लिख: “जो पिल्लो एने सीवल्यो हे, एने जो मोर जायेल ईतो, एवी जीवतालो एय जायेल हे, तान केणु ज्यो हे।
ज्यान पासाण तो माहु पोशो केयो, “ज्यी वात पुरी एय जायेल हे! मी अल्फा एने ओमेगा, सुरवात एने अन्त हे। जो कुण तिहल्यो हे ताह मी जीवणान जिरा माय रेन फुकेट पिणेन आदिकार आपुह।
पिल्लो एने सेवल्यो, सुरवात एने आखरी मीच हे।”
लोदिकिया मायवाली मोंडलीन खुबेर पोचाड़नार हेरोगदुताह ज्यो लिख: “जो आमेन, बोरहावालो एने खीरलो गोवाह हे, एने बोगवानान बाणावोट ने आदिकारी हे, तो ज्यो किथे।