24 तो सोताह देखीन जात रेणे एने चालोच विहरी जाणे काय मी कोहलोक ईतो।
24 तान केरता कि ते आपणो जीवाह देखीन निकलीन जाथू एने चालूच विहिरीन जाथू कि मी कोहलो एतो.
एने चेला बोंगलायीन केणे बाज गीया, “ज्यो कोहलो माणुह हे? वादोण एने पाणी बी ज्यान उकुम मान्तेह।”
ज्यी वातु आखा होमेलनारे जान तान मोना माय विचार केरीन केया, “ज्यो तो सोरो कोहलो एय?” काहाकाय बोगवान आथ ता हिऱ्यो ईतो।
ज्य देखीन, यीशुह रूटो खावाड़नार फरिसी तान मोनाम ओहलो विचार केरने बाज गीया, “काय केदी यीशु खेरीच जाणकार रितो, ते जाण जातो काय ताह सापेलनार ती कुण एने कोहलीक बायकु हे? काहाकाय ज्यी ते पापी हे।”
काहाकाय आमु आमरी हाजाली खुबेर तुमू फाय लावा सोबदान ओलीस नाह, पुण चोखाला जीवान ताकेत माय एने पुरा खेरायीन बोरहा माय तुमू फाय वोर पोचाड़ेल, तेवी आमु तुमू हेऱ्या किहीक वागेल ज्यो तुमूह मालुम हे। एने ज्यो तुमरीन केरता हाजो एतो।
काहाकाय जो कुण वचनाह होमेलनार एय एने ता पोर चालनार निहे एय, ते तो ता माणहान गेत हे जो तान सोतान मुय आरसा माय दिखेह।
पुण जो माणुह सुटकारान खेरा कायदा पोर द्यान केरती रीथे, तो तान कामा माय ज्यानकेरीन बोरकेत लेय काय होमलीन विहेरने नाह पुण तोहलोस काम किरेह।
ते ज्यी आखी चिज इहकेरीन खेतेम एणी हे, ताहार तुमू कोहली बातीन माणहे रेणे जुवे? तुमरो जीवणो चोखालो एने बोगवानान उगे हुपेल रेणे जुवे।