22 पुण होमेलनारे नाह, जा सोताह दुको देतेह; पुण वचना पोर चालनारे बुणो।
22 पुण वचनापोर चालणारे बना, एने फक्त होमलणार हि नाहं जो आपणो जीवाह ठोगत्लू.
काहाकाय जो कुण मार हेरगावाला आबाख ने मोरजी पोर चाली, तोस मार बाहख, एने मार बोणीख, एने मारी आहख हे।”
एने ताह सोब वातु जो मी तुमूह उकुम आपेल हे माणनेन हिकाड़ो; मी देरतीन आखरी वार वोर जेलेमक्योस तुमू हिऱ्यो हे।”
यीशु ती बायकुह केयो, “होव! पुण जा बोगवानान वातीह होमेलतेह एने मानतेह ता जुलूम बोरकेतवाला हेते।”
ज्यी वात तुमू जाणतेह, एने केदी ती पोर चालहो ते बोरकेतवाला हेते!”
काहाकाय बोगवानान सामने नेमाह होमेलनारे देरमी नाह, पुण नेमान पालेन केरनारे देरमी ठेराय जाती।
ठेगाहो मा, “खाराब हेंगात हाजाला सोबावाह बिगाड़ दिथे।”
कुण बी सोताह दुको नाय देय। केदी तुमरा माय रेन कुण बी ज्या दुनिया माय सोताह इकेल वालो बाणावणेन केरता फुगो बोण जाय।
काय तुमू नाह जाणते काय अन्याय केरनारे माणहे बोगवानान राज ने वोस नाय एती, दोका माय मा रिहो नाह सिनालो केरनारे, नाह मुरती पुजा केरनारे, नाह दिहरी बायकु हेऱ्यो सिनालो केरनारे, नाह लुच्चाय केरनारे, नाह एदम्या हेऱ्यो सिनालो केरनारे,
काहाकाय केदी एगदो माणुह कायच नाह एणेन बाद बी सोताह काह सोमजेह, ताहार सोताह दुको दिथे।
आपणे आपाह दुको मा आपो बोगवान फुगो नाह सुतो, तुमू तोच काटहो जो तुमू पिरहो।
ज्यानकेरीन एय बाय बोणहा, जी जी वातु खेरली, आदरणीय, हाज्यी, चोखाली, मोनाह पुटी तोहली, मतलब जी बी हाजा गुण एने स्तुतीन लायेक वातु हेत्यु, त्यु पोर द्यान लागाड्या किरो।
जो काय बी तुमू किरो नाहते किवो, तो आखो मालीक यीशुन नावा केरीन किरो, एने तान द्वारे आबाख बोगवानान दन्यवाद किरो।
पुण खाराब एने बोटकावणारे माणहे दिहराह ठेगती, एने खुद बी ठेगायेन खाराब कामा माय होवटाह बिगेड़ते जाती।
काहाकाय आपु बी पेल विणएकल्या, एने उकुम नाह माणनारे, ब्रम माय पोड़ीन आलेग आलेग बातीन अबिलाषाम एने हुकान पावराय माय एता, एने बेदबाव, एने कुयराय केरनेम जीवन जीवताला, एने खाराब एता, एने एका दिहरा हेऱ्या दुसमोनाय केरताला।
केदी कुण सोताह बोकत्यो सोमजेह एने तान जिबी पोर लगाम नाय देय, पुण तान मोनाह दुको देय ते तान बोक्ती वायेस हे।
एय बाय बोणहा, एका दिहरान विरोद माय वातु मा किरो। जो आपणा बाय बोणहान विरोद माय बुलीह ताहार नेमान विरोद नियाव किरेह, एने तु नेमा पोर चालनार नाह, पुण ता पोर आदिकारी ठेरानो।
ज्यानकेरीन जो कुण हाजो केरने सोमजेह एने नाह किरेत, तान केरता तो पापान दोसी हे।
दिहरान नुकसान केरनेन बोदले तास ने नुकसान एय। ताह दिह्या हिराणे मोज मोचती केरने हाजो लागेह। जो लाज आवी ओहलो एने ईजुत विरे ओहलो हे; जेवी ता तुमरी हेऱ्या खाते पितेह, ताहार तान उगे रेन मोंगाल्लो खाणो खाईन मोज मोचती केरतेह।
केदी आपु केहु माहु माय कायच बी पाप नाह सोतो, ते सोताह दुको देतेह, एने आपु माय खेराय नाह सोती।
केदी आपु तान उकुमाह मानहो, ते ज्या माय आपु जाण जाहु काय आपु बोगवानाह सोमजी गीयाह।
एय मारा सोरा, कुणीन बी वातु माय फासाहो मा। जा माणहे खेरायीपोणान काम केरतेह ताच माणहे तान गेत सिदा हेते।
एय मोंगाल्ला, खाराबान नाह पुण हाजालान गेत बोण। जो हाजो किरेह, तो बोगवाना उगे रेन हे; पुण जो खाराब काम किरेह तो बोगवानाह दिखेल नाह सोतो।
एने ता एजगेरा एने तान हेरोगदुताह बुंदे टाक देना, ज्यो तोस जुनालो गेयड़ेक हे, जो खाराब एने सैतान केवाथी, एने आखी दुनियाह बोटकावणार हे।
एने यीशु केयो, “दिखो, मी जेल्दी आवण्यो हे! बोरकेतवाला माणहे ता हेते, जा माणहे ज्यी पुस्तेकीन जाणाव ने वातुन पालेन केरतेह!”