5 एक वारीन उंजु ज्याच बागाम पोशो किथे, “ता मार आराम माय रिग नाय सेकती।”
5 एने जी जागे पोशा हे किथी हि, “ते मारो आरामात प्रवेश केरूह शकणार नाहं.”
तेवी मी रागाम बोरायीन सुगोण खाईल, ता मार हुका माय रिगणे नाय जुवे!”
पुण आपु जा बुरहो किरेल हेते, ता आराम माय रिगतेह। जीहे तु कियेल ईतो: “मी मारा रागा माय सुगोण खाईल हे, ता मारा आराम माय रिग नाय सेकती!” दुनियाह बोणनेन बुखे रेन तान काम पुरा एय जायेल एता।