7 तुमू ते हास केरीन दोवेड़ताला। एवी कुण तुमूह रोक देनो काय खेरायीह नाय माने।
7 तुमूह तर हाजकेरीन भोक्ती माय दोवळतीन एतो. ऐवी तान ताह उभराखील कि सत्याह मानू मा.
पुण वचनान केरता तान जीवा माय दुख, तेकलीत, सेताव आवेह, ओवता चालोच ठोकेर खातेह, काहाकाय बोगवानान वचनाह हास केरीन मोना माय नाह देऱ्या, तानकेरीन ता थोड़ाच दिह्यान केरता रेतेह।
बोगवानान वचन पोसेरते गीयो। एने यरूशलेम माय चेलान गेणती जुलूम वोदते गियी, एने चाकर्यान एक मोटलो सोमाज ज्या बोरहाह मान्नार बोण गीयो।
पुण ता आखा हाजाली खोबरी पोर द्यान नाह देना: यशाया किथे, “एय मालीक, कुण आमरी खोबरी पोर बुरहो किरेल हे?”
काहाकाय त्यु वातुह सोड़ीन मी दिहरी एगदी वातीम केणेन ईमोत नाय केरू जो मसी बिगेर यहुदिन उकुम मान्नेन केरता वचन एने कामा केरीन,
पुण एवी देखीन जेलेमक्या बोगवानान उकुमा केरीन जाणकारान पुस्तेक ने द्वारा आख्यु जात्युह कियेल हे काय ता बुरहो केरीन उकुम मान्नारे एय जाय,
पुण जा माणहे स्वार्थी हेते एने खेरायीह नाह मानते, काहाकाय खाराब काम केर सेकती ओहला आखा माणहा पोर बोगवान तान राग टाकी।
पुण बोगवानान दन्यवाद एय काय एक टेम तुमू गुलाम एता पुरा मोना केरीन ग्रहण केऱ्या जा माय खेराय जुड़ेह एय काय तुमू जा पापान गुलाम एता एवी मोना केरीन ता हिकवोणाह मान्नारे एय गीया, जान केरता तुमू होपायेल एता,
काय तुमू नाह जाणते काय दुवेड़ माय ते सोब दोवेड़तेह, पुण ईनाम एकुस जाण ली जाणे? तुमू तिहेस दुवड़ो काय जिकहो।
तानकेरता आपु केल्पना माय एने एकेक मोठी वातुह, जी बोगवानान ओलखात ने विरोद माय उठीह, पाड़ देतेह; एने एकेक बावनाह कोंडीन मसीन उकुम माणनार बाणाव देतेह।
बोगवानान मारो जाणो बोगवानान गेत एनो, एने जी हाजाली खुबेर मी बिगेर यहुदि माय पारचार केरथु, तीह मी ताह केय दिनो, पुण कुवालोच ताह जा मोटला सोमजाय जाताला, काहाकाय इही नाय एय काय मारी ज्यी टेमीन नाहते पासाणली दोवेड़ फालतुक ठेराय।
एय विणएकल्या गलातीयावाला, कुण तुमूह मोह लियेल हे? तुमरे डोलान सामने यीशु मसी ते खुरूसखाम पोर हुतरोच देखाड़ाय जायेल ईतो।
माहु मालीक माय तुमरी पोर बुरहो हे काय तुमरो एगदो दिहरो विचार नाय रेय; पुण जो तुमूह बिवाड़ दिथे, तो एगदो काहा नाय रेय डेंड बोगी।
एने जा बोगवानाह नाह ओलेखते एने आपणा मालीक यीशुन हाजाली खोबरीह नाह मानते, ताह डेंड आपी।
बोरहास केरीन अब्राहाम जेवी आयेल ईतो ते उकुम मानेन ओहली जागे निकेल गीयो जाह मिरास माय लिण्यो ईतो; एने ज्य नाह जाणतालो काय मी का जाथु, तीबी निकेल गीयो।
ज्यानकेरीन जेवी काय गोवाय देणारान ओहलो मुठलो वादलो आपु कोंड रेनोह, ते आवो, एकेक रोकणार वोस्तु एने फासाड़नार पापाह सेटो केरीन, ती दुवेड़ जी माय आपुह दोवेड़नो हे, दिर केरीन दोवेड़ता,
उवतो खिरो एय जाणे से, आपणा सोब उकुम मान्नारान केरता जेलेमक्या कालान सुटकारान कारेण बोण गीयो,
जेवी तुमू बायबांडलान केरता बिगेर कोपेट मोंग ने केरता खेरायीह पालेन केरीन तुमरा मोनाह चोखा किरेल हेते, ते पुरो मोन लागाड़ीन एका दिहरा हेऱ्या जादा मोंग किरो।