3 तीबी मी आखा खेतना केरावणाराह केय दिथो काय ताह आखो नेम मान्ने पोड़ी।
3 तेभी मी एक उन्जू खतना केरणार जतवून आपथु कि ताह व्यवस्था प्रमाणे मानेतू लागी.
एय आंदला वाट देखाड़नारे, तुमरे पोर हाय! जा केतेह काय केदी कुण बी मोंदिराम सुगोण खाय ते काय नाह, पुण कुण बी मोंदिरान होनान सुगोण खाय ते, ता हेऱ्यो बांदाय जाय।
पोशा केतेह काय केदी कुण बी वेदीन सुगोण खाय ते काय नाह, पुण जो बेट चेड़ायेल ता पोर हे, केदी कुण तान सुगोण खाथे ताहार बांदाय जाथे।
काहाकाय मारा पाच बाहख हेते; लाजर तान सामने ज्यी वातीन चेतावणी देय, काय ओहलो नाय एय काय ज्यी पिड़ान जागाम नाय आवी।”
ओवता थोड़ाक माणहे यहुदिया रेन अन्ताकिया माय आवीन विश्वासीह हिकाड़ने बाज गीया, “केदी मुसान नेमान गेत तुमरो खेतना नाय एय ताहार तुमरो सुटकारो नाह एय सिकेत।”
उंजु पतरस दिहऱ्यु जुलूम वातुन गोवाय केय किन सोमजाड़ीन विन्ता किऱ्यो, “सोताह ज्यी वाकेड़ली जाती हेऱ्या रेन वोचाड़ो!”
पुण पापा माय रेन मोन फिरावीन बोगवानान उगे वोलो, एने आपणा मालीक यीशु मसी पोर बुरहो केरने ज्यान बाराम यहुदि एने बिगेर यहुदि न्याह मी गोवाय देतालो।
काहाकाय केदी तु नेमान पालेन किरहे, ताहार खेतना केरीन फायदो ते हे, पुण केदी तु नेमाह नाय माने ताहार तारो खेतना बिगेर खेतनान एणेन गेत ठेरानो।
पुण जोलाक माणहे नेमान पालेन केरीन जीवतेह, ता आखा हारापान काबाम हेते। काहाकाय पुस्तेक माय लिखेल हे, “जो कुण नेमान पुस्तेक माय लेखायेल आख्यु वातु पालेन केरने माय स्थिर नाह रेत, तो बोगवानान हारापान ताबाम हे।
हुमलो, मी पौलुस तुमूह केथु काय केदी खेतना केरावहो, तुमू मसीन उगे से तुमूह काय फायदो नाय एय।
जेवी मसी यीशु माय एक एतेह, तेवी नाह खेतनान काह काम हे, एने नाह बिगेर खेतनान एणेन; पुण फोक्तो बोरहान जो मोंगान द्वारा ईथे।
तानकेरता मी मालीकान नावा माय चेतावणी आपथु काय जिहकेरीन बिगेर यहुदिन माणहे तान मोनान व्यर्थ विचार माय जीवतेह, तुमू एवी रेन इहकेरीन मा चालो।
काय ज्यी वातु माय कुण बी मसी मायवाला बायाख ने फायदो नाय विसी एने नाय ठेगी, काहाकाय बोगवान ज्यी आखी वातुन बुदलो लिण्यो हे; जिहकेरीन आमु पेलुच तुमूह कियेल एने इर बी केरायेल एता।
आमु देख बी लियेल एने गोवाही देतेह काय आबोख सोराह दुनियान सुटकारो केरनेन केरीन मोकलेल हे।