12 हाजो रेतो काय जा तुमूह दुखी केरतेह ता सोता तास ने सेरीर काट देता।
12 हाजो एय कि जे तुमरे पोर डाव मेलतेन, ते आपणा शरीरुच काटीन टाकणे.
ता ताह जापाप आप्या, “तु ते खेरीच पापाम पायदा ईयेल हे, आमुह तु काय हिकाड़ेह?” इहकेरीन केयीन ता ताह बोक्ती केरन्या गेरा माय रेन बाहेर काड़ देना।
आमु ज्यो होमलेल हेते काय आमु माय रेन काल्लो आदेस लेया बिगेरच थोड़ाक माणहे जाईन तान सोबदा केरीन तुमूह दुख पोचाड्या एती।
ज्यी वातु होमेलताच हनन्या बुई पोर पोड़ीन जीव सोड़ दिनो, एने आखा होमेलनाराम जुलूम बिय आव लागी।
तेवी पतरस तीह केयो, “ज्यी काय वात हे काय तुमू दुयू मिलीन मालीकान जीवान पारेख ने केरता एकी केऱ्या? देख तारा एदम्याह बुजणारे बायणा पोरच उब रेनाह, एने तुवाह बी बाहेर ली जाती!”
पुण बाहेरवालान नियाव बोगवान केरने तानकेरता ता खाराब कामे केरनाराह तुमरी विच माय रेन काड़ दिवो।
एने ज्यो ता जुठा बायह्याख ने वोजेसे एनो जा लिकाएन रिग जायेल एता, काय आपणी ती स्वतंत्रान जा मसी यीशु माय आपुह जुड़ेल हे, जाणकारी लेन आपुह गुलाम बाणावी।
माहु मालीक माय तुमरी पोर बुरहो हे काय तुमरो एगदो दिहरो विचार नाय रेय; पुण जो तुमूह बिवाड़ दिथे, तो एगदो काहा नाय रेय डेंड बोगी।
फुट पाड़णार माणहाह एक दुय वारीन सोमजाड़ीन ताह रेन आलेग रे।