11 आदर ने बेकार कामा माय सामील मा ईहो, पुण ताह आखान ओंगाण देखाड़जी।
11 आधाराम निष्फळ कामामाया भेलाईल होवो, नापून तां पोर प्रतिकार केरू.
यीशु केयो, “केदी तार बाहख विरोद माय गुनो केरी, ते तु ता फाय जा एने एखालाम ता हिऱ्यो वातु केरीन सोमजाड़ दे। केदी तारी वात मान लेय, ते तु ताह वोचाड़ लिहे।
हेरोदेस राजा तान आतल्या बायाख ने लाडी हेरोदियाह राखीन जुलूम खाराब काम किरेल ईतो, एने दिहरा खाराब काम बी तो केरतालो, ता पोर गुनो लागाड्यो।
तान डोला उगाड़ने एने ताह आदारा माय रेन उजाला माय लावणे, एने सैतान ने आदिकार माय रेन बोगवानान उगे फिरनेन केरता, तुवाह मोकेलने बाजरिनोह। ताहसे तुवाह होमालीन मेलुह, ज्याह से ता पापान माफी सापड़ावती एने ता माणहान जागो सापड़ावती जो मार माय बोरहान कारेण चोखा ईयेल हेते।”
रात जुलूम एय जायेल हे, एने दिह उगणे माय हे; तानकेरता आपु आदारलान कामाह सोड़ीन उजालान आथ्यार बांद लिज्यो।
एवी एय बाय बोणहा, मी तुमूह विन्ता केरथु, काय जा माणहे ती हिकवोणीन विरोद, जी तुमू सापड़ायेल हेते, ता माय जा माणहे फुट एने ठोकेर खावाड़नेन कारेण बोणतेह, ता पोर नेजेर मीलो एने ताह रेन सेटा रिवो।
ज्यु वातु केरीन एवी तुमू लाजवातेह ता हेऱ्या ती टेम पोर काय फायदो सापड़ावताला? काहाकाय तान परिणाम ते मोत हे।
केदी तुमू तुमरी सोबावीक आसान ईलाका माय पेरतेह, ते तुमू मोतीन पाक टुलो किरहो; केदी तुमू जीवान ईलाका माय पेरतेह, ते तुमू जीवा केरीन जेलेमक्यो जीवाय ने फोल काटी।
केरीन तुमू तुमरा बोलना चालनान जुनाला माणहाह, जो कोपेट ने खाराब लालसान गेत खेतेम ईती जाथे, उतार दिवो।
काहाकाय त्यु वातुन बाराम ज्युह ता लिकाएन केरतेह, मुया केरीन केणेन बी लाज आवीह।
तानकेरता ओहला माणहा हेऱ्या हिस्सेदार मा बोणहो,
जो तुमूह ज्यान लायेक बाणायो काय बोगवानान ता माणहा हेऱ्यो, जो तो तानकेरता पेलुस हास केरीन मेलायेल उजालान राज माय तुमू आदिकार सापड़ावणे माय बागी एय सीको।
काहाकाय जा हुवतेह ता रातीच हुवतेह, एने जा पितेह ता रातीच पिन दुंदवाय रेतेह।
केदी एगदो आमरी जी पत्रीन वातुह नाय मानी ते ता पोर नेजेर मीलो, एने ता हेऱ्यो हेंगात मा किरहो, काय ताह लाज आवी।
एय बाय बोणहा, आपणा मालीक यीशु मसीन नावा माय आमु तुमूह उकुम आपतेह, एने तुमू एकेक ओहला विश्वासी बाय बोणहा रेन आलेग रिवो जा खाराब चाल चालतेह, एने जी हिकवोण आमु फाय रेन होमलेल हे तान गेत नाह केरती।
एने पाप केरनाराह आखा माणहान ओंगाण सोमजाड़ दे, काहाकाय दिहरा माणहे बिते एने पाप नाय केरती।
उतवाल्यो एन कुणी पोर बी आथ मा मिलहे, एने दिहरान पापाम बागी मा इही; आपणे आपाह चोखो बोणावीन मेल।
एने ता माणहा माय फालतुक राड़ एत्युह, तान बुद्दी बिगेड़ जायेल हे, एने ता खेरायीह रेन सेटा एय गीयाह, जा सोमेजतेह काय बोक्ती कामाईन वाट हे।
ता बोक्तीन वेह ते देरती, पुण तान सेक्तीह नाय मानती; ओहला माणहा हेऱ्या रेन सेटा रिज्यो।
काय तु वचनान पारचार केर, टेम माय एने बिगेर टेम माय तियार रे, आखी बातीन सेहणे माय एने हिकवोण हेऱ्यो उत्साह आपीन जोर दे, एने दोपकाव एने सोमजाड़।
पुरा आदिकार माय ज्यु वातुह हिकाड़, जिहकेरीन तु विरोदीह दोपकावेह एने उत्साहित किरेह, ज्या माय कुण बी तुवाह नेचो सोमेजणे नाय जुवे।
पुशो मी हेरगा माय रेन ज्यो आवाज होमल्यो: “एय मारा माणहा! ता माय रेन निकलीन न्या आवो! एने तान पापा माय तुमू बागीदार मा बुणो; तेवी ता पोर आवणार डेंडाह रेन वोच सिकहो!