36 तेवी ता माय ईमोत आवी, एने रूटो खाणे बाज गीया।
36 तेवी ता आखा इमुत बांधीन भोजन केरणे लागिल.
पुण मी एवी तुमूह विन्ता केरथु, “वातड़ी साती मीलो; काहाकाय तुमू माय रेन कुणीन बी जीव खेतेम नाय एय, पुण डोंडह्यान ओलोच नुकसान एय।
तानकेरता एय बाहख! वातड़ी साती मीलो; काहाकाय मी बोगवाना पोर बुरहो केरथु जिहकेरीन माहु केय मीलेल हे, तिहेच केरीन एय।