20 उठीन बुंदे उतेर, एने बिंदास ता हिऱ्यो जातरे, काहाकाय मीच ताह मोकलेल हे।”
20 सेवट उठीन बुंदे जा, एने काही शंका नाह केरता ताहेर्यो जा; काहाकाय मीच ताह मोकलील हि.”
उवतो यीशु चेलाह केयो, “तुमू आखी केलीम जाईन आखी केलीन माणहाह हाजाली खोबरीन पारचार किरो।
तेवी पतरस बुंदे उतरीन ता माणहाह केयो, “दिखो, जाह तुमू होदणे बाजरेनाह, तो मीच हे, तुमू न्या काय कामे आवाह?”
तेवी जीव माहु केयो काय कायच विचार नाह केरता ता हिऱ्यो जा। ओवता ज्या सोव विश्वासी बाहख बी मार हेऱ्या आवा, एने आमु ता कुरनेलीयुस माणहान गेर जायेल।
चोखाला जीवान द्वारे तान वोलावणो एणेन बाद बरनबास एने शाऊल सीलुकीया माय गीया, एने ता रेन डोंडह्या माय बोहीन साइप्रस गीया।
ओवतो बोगवानान एक हेरोगदुत फिलीपुसाह केयो, “दक्शिण उखेरली वाटे जा ज्यी यरूशलेम लागती गाजा माय जाथे, ती रेटान वाट हे।”
पुण मालीक हनन्याह केयो, “तु जा; काहाकाय तो ते बिगेर यहुदि एने राजान एने इस्राएलान सामने मारो नाव देखाड़नेन केरता मारो निवाड़ेल ठामलो हे।
तेवी हनन्या उठीन ता गेरा माय गीयो, एने ता पोर तान आथ मेलीन केयो, “एय बाहख शाऊल, मालीक मतलब यीशु, जो ती वाटे माय जा रेन तु आवो तुवाह देखायेल ईतो, तोस माहु मोकलेल हे काय तु उंजु देखणे बाज जाय एने चोखाला जीवा केरीन पुरो बोराय जाय।”
पुण बिगेर सेक माय बुरहो केरीन मांगो, काहाकाय सेक केरनार देरीयान जेलखान गेत हे, जो वारा माय वोयणे एने उसेलने।