13 पुण खाराब एने बोटकावणारे माणहे दिहराह ठेगती, एने खुद बी ठेगायेन खाराब कामा माय होवटाह बिगेड़ते जाती।
13 पुण दुष्ट एने फिरावनारु एने फिरनारो, बिगडी जातेह.
मान एने मान नाह जुड़ने माय जिक एने आरवाणे माय बोटकावणारान गेत जाणाय जाथे, तीबी आमु खेराय माय बोलतेह।
चोखालो जीव साप साप किथे काय ओंगाणल्या काला माय बोटकाड़नार खाराब जीवान हिकवोण पोर मोन लागाड़ीन थोड़ाक माणहे बोरहाम रेन बोटेक जाती।
जिहकेरीन यन्नेस एने यम्ब्रेस न्या मुसान विरोद किरेल एता, तिहेस केरीन ज्या बी खेरायीन विरोद केरतेह; ता ओहला माणहे हेते, जान बुद्दी बिगेड़ गियीह, एने ता बोरहान बाराम आरवाय जातेह।
काहाकाय आपु बी पेल विणएकल्या, एने उकुम नाह माणनारे, ब्रम माय पोड़ीन आलेग आलेग बातीन अबिलाषाम एने हुकान पावराय माय एता, एने बेदबाव, एने कुयराय केरनेम जीवन जीवताला, एने खाराब एता, एने एका दिहरा हेऱ्या दुसमोनाय केरताला।
जेवी ता मालीक एने सोड़ेवणार यीशु मसीन ओलखातीन द्वारा दुनियान बात बातीन खाराबपोणा रेन वोच निकेलनेन पासाण, एने उंजु ता माय फोसीन आरवाय गीया ताहार, तान पासाणली हाल पेल्लीह रेन बी खाराब एय जायेल हे।
पेल ज्यो सोमजी लिवो, काय सेवेटल्या दिह्याम मोजाक उड़ावणारे मोजाक उड़ावतेन आवती, जा सोतान मोरजी पोर चालती।
एने ता एजगेरा एने तान हेरोगदुताह बुंदे टाक देना, ज्यो तोस जुनालो गेयड़ेक हे, जो खाराब एने सैतान केवाथी, एने आखी दुनियाह बोटकावणार हे।
एने जा चोमेत्कार ता जेनवेरान ओंगाण ताह केरनेन होपेल एतो, तो देरती पोर रेणारा माणहाह ठेगतालो। तो ताह केतालो काय ता जेनवेरान मुरती बाणावो जान सेरीर पोर तालवारी केरीन जेखेम लागेल एतो, एने जो पोशो जीवतालो एय जायेल एतो।
एने दिवान उजालो तुवा माय पोशो केदी बी देखाय नाय, एने वोवड़ान एने वोवड़ीन आवाज पोशो केदी बी तुवा माय होमलाय नाय देय। काहाकाय तार वेपारी दुनिया माय ताकेतवाला एता, एने देरतीन आखा माणहे तार जुठा चोमेत्कारान वोजेसे बारमाय जायेल एता!”