5 चापका खाणे माय, जेलीम कोंडाणेम, गेरदीह रेन, कामा माय, जागताला रेणे माय, उपास केरनेम,
5 कोडे खाइतेवी, कैद एय गीयो, हुलडाणे, मेहनतान, जागे रेयताहा, उपास केरणे केरता,
एने राजा सिपायड़ाह उकुम आप्यो काय योहानान मुंड काटीन तीह लावीन आप दिवो।
काहाकाय हेरोदेस राजा तान बाहख फिलीपुस ने बायकु हेरोदियास ने वोजेसे, योहानाह बांदिन जेली माय कोंडाड़ दियेल ईतो।
यीशु ताह जापाप आप्यो, “जाह वोर वोवड़ो वाराड्या हिऱ्यो हे काय ता दुख मोणावती? पुण ता दिह आवती जेवी वोवड़ो ता हिऱ्यो रेन आलेग एय जाय, तेवी ता उपास देरती।
तेवी ता उपास एने विन्ता केरीन एने ता पोर आथ मेलीन ताह वोलाव देना।
पुण थोड़ाक यहुदि फिसीदियान अन्ताकिया एने इकुनियुम रेन आवीन माणहाह तान उगे केर लेदा; एने पौलुसाह देगड़ाठ्या, एने तो मोर गीयोह सोमजीन ताह हेयरान बाहेर गीहलीन टाक देना।
एने ता एक एक मोंडली माय तान केरता अगुवा निवाड़ेन नियुक्त केऱ्या, एने उपास एने विन्ता केरीन ताह मालीकान आथा माय होप्या जा पोर ता बुरहो किरेल एता।
पुण यहुदि कुयराय माय बोराय गीया, एने आटा माय रेन थोड़ाक खाराब माणहाह आरही लेदा। एने गेरदी एकठी केरीन गावा माय देंगो केरने बाज गीया, एने यासोनान गेर पोर चेड़ाय केरीन कोसीत केऱ्या काय पौलुस एने सिलासाह माणहान सामने लावे।
तानकेरता जोगवीन रिवो, एने एर किरो काय मी तीन वोरह्या वोर रात दिह आहवा गाली गालीन एका एकाह हिकाड़ेल हे।”
जेवी जुलूम राड़ एनी, तेवी पलटनान आदिकारी ज्यो बियीन काय ता पौलुसाह मार नाय देती। तानकेरता पलटनाह उकुम आप्यो काय उतरीन ताह तान विची माय रेन जोबराण निकालो, एने किल्ला माय ली जावो।
तेवी तो केयो, “जेवी तारा विरोदी बी आवती, ते मी तारो होमेलहो।” एने तो ताह आदिकारीन राजवाड़ा माय देखरेत माय मेलनेन केरता उकुम आप्यो।
दुय वोरह्यान बाद फेलीक्सान जागा पोर पोर्कियास फेस्तुस नोवालो आदिकारी आवो, एने फेलीक्स यहुदि माणहाह खुस केरनेन केरता पौलुसाह जेली माय मेलीन गीयो।
एने मी यरूशलेम माय इहीचकेरीन केरीन किरेल बी। एने मुखी चाकऱ्या फाय रेन आदिकार लेएन जुलूम होवटा बोगवानान माणहाह जेली माय कोंड्यो, एने जेवी ता माराय जाताला, तेवी मी बी तान विरोद माय मिलायेल ईतो।
पौलुस जापाप आप्यो, “कोम टेम माय काय जुलूम टेम माय, बोगवाना फाय मारी विन्ता हे काय तु होमलेह तुहलोस एय जाय जोहलो मी हे, पुण सिवाय ज्यु आतबेड्युन।”
पौलुस तान बाड़ेन गेरा माय पुरा दुय वोरह्या वोर रिनो; एने जा ता फाय आवताला, ता आखा हिऱ्यो मीलते रिनो।
एने ता प्रेरिताह देरीन जेली माय कोंड देना।
पुण मी जो काय बी हे बोगवानान किव माय हे, तान किव जो मार पोर ईयेल हे, तो उदेड़ नाह ईयेल, पुण मी ता आखाह रेन वादार मेहनेत बी किरेल तीबी ज्यो मार उगे रेन नाह एनो, पुण बोगवानान किव केरीन जी मार पोर एती।
आमु उलबुखे वोर बुखल्या तीहल्या एने फाटेल फाड़का पेरतेह, एने मार खातेह एने मोऱ्या मोऱ्या फिरतेह;
तुमू एका दिहराह ज्या आदिकार माय रेन बुलवाड़ो मा, पुण सोतान सेंगेतीह रेन थोड़ीक वार ने केरता आंगेच रिवो काय विन्तान केरता टेम जुड़ी, एने पोशा एकठा एय जावो नाहते, ओहलो नाय एय काय तुमरे दिर ने कारेण सैतान तुमूह पारखी।
मेहनेत एने केस्टाम; जाहार ताहार जागते रेणे माय; बुखल्यो तिहल्यो रेणे माय; जाहार ताहार उपास केरने माय; ईवाला माय उगाड़लो रेणे माय;
ज्यीस कारेण मी पौलुस जो तुमू बिगेर यहुदिन केरता मसी यीशुन बोंदी हे, बोगवाना से विन्ता केरथु।
न्या वोर काय राजवाड़ान आखा देखरेत केरनार टोलाह, एने न्यावाला आखा माणहाम ज्यो देखाय जायेल हे, काय मी मसीन केरता जेलीम बोंदी हे;
काहाकाय एय बाय बोणहा, आमरी मेहनेत एने तेकलीत खेरीच तुमूह मालुम एय, काय तुमू माय रेन कुणी पोर बी आमरो वोजो नाय पोड़ने जुवे केरीन आमु रात ने दिह काम दुंदो केरीन बोगवानान हाजाली खोबरीन पारचार किरेल।
काहाकाय आमु मेहनेत एने कोसीत ज्यास ने केरता केरतेह काय आमरी आसा ता जीवताला बोगवाना पोर हे, जो आखा माणहाह एने खास केरीन बुरहो केरनारान केरता सुटकारो आपणार हे।
तानकेरता आमरा मालीकान हाजाली खोबरीन गोवाय केरीन, एने माहु रेन जो मसीन केयदी हे लाजवाहे मा, पुण ती ताकेत जी बोगवान तुवाह आपेल हे, तान गेत मार हिऱ्यो दुख उखलीन।
ज्यानकेरता मी गुनेगारान गेत दुख वेठथु, न्या वोर काय मी जेली माय कोंडाय रिनोह, पुण बोगवानान वचन कोंडायेल नाह सोतो।
पुण तु आखी परीस्थिती माय सोताह ताबाम मेल दुख विस, हाजाली खोबरीन पारचार ने काम केर, एने तारी सेवाह पुरी केर।
कोलाक मोजाक उड़ावणेन; एने चापका खाणेन एने बांदाय जाणेन, एने जेल माय देराणेन द्वारे पारखाय गिल्या।
तुमरा अगुवान उकुम मानो एने तान ताबाम रिवो, काहाकाय ता तान गेत तुमरा जीवान केरता जाकता रेतेह जाह लेखो आपणे पोड़ी; ता ज्य काम खुसी माय केरती, नाह काय पेल्ली हाह ली लेन, काहाकाय ज्यी हाल माय तुमूह काय फायदो नाय एय।
मारी मोरजी ज्यी हे काय तुमूह मालुम पोड़ी काय तीमुथीयुस आपणो बाहख सुट जायेल हे, एने केदी तो जेल्दी आव जाय, ते मी ता हिऱ्यो मिलने आवुह।
जो दुख तुमूह वेठण्यो हे, ताहसे मा बिहो। हुमलो! सैतान तुमू माय रेन थोड़ाक माणहाह जेलीम कोंडणो हे, ताकाय तुमू पारखाय जाय एने तुमूह दोह दिह वोर दुख वेठणे पोड़ी। एने तुवाह मोरने पोड़ी तीबी बोरहा माय मोजबुत रे, ते मी तुवाह जित ने ईनाम जीवाय आपुह।