7 काहाकाय आमरा जीवणा माय जो काय आमु देखतेह तो नाह, पुण बोगवाना पोर बुरहो केरतेह।
7 काहाकाय आमु मूय देखीन नाहं, पुण विश्वासान चालणो.
एवी आपुह आरसा माय दुंदवाल्लोह देखाह, पुण तुलबूखे आमने सामने देखती उलबुखे मारो ईकेल आरदो हे, पुण मी तुलबूखे हास केरीन ओलखाय जाह, जिहकेरीन बोगवान उलखेल हे।
ज्यी वात नाह सोती काय आमु बोरहा माय तुमू पोर दाबाव टाकणे होद्तेह, पुण आमु तुमरी खुसीन केरता तुमू हेऱ्या हाती हेते, काहाकाय तुमू बुरहो केरीन मोजबुत रेतेह।
एने आमु ते दिखेल वोस्तुह नाह, पुण नाह दिखेल वोस्तुह देखती रेतेह; काहाकाय दिखेल वोस्तु थोड़ास दिह्यान हे, पुण नाह दिखेल वोस्तु जेलेमक्यो बोणीन रिथे।
एने एवी मी जीवतालो नाह रिनो, पुण मसी मार माय जीवतालो हे; एने मी सेरीर माय एवी जो जीवतालो हे, ते फोक्तो ता बोरहा केरीन जीवतालो हे जो बोगवानान बेटाख पोर हे, जो माहु मोंग किऱ्यो एने मार केरता सोताह आप दिनो।
पुण मारो देरमी जाण बोरहा केरीन जीवतालो रेय; एने केदी तो पासाण एय जाय, ते मारो मोन ता पोर खुस नाय एय।”
तुमू ताह नाह देख्या, तीबी तुमू ताह मोंग केरतेह, एने एवी ता पोर बिगेर देखीन बी बुरहो केरीन ओहला खुस एने खुसी एतेह काय केणेन बाहेर एने बोड़ाय केरीन बोरायेल हे;
बोरहा माय मोजबुत एन, एने ज्यो सोमजीन तान सामनो किरो काय तुमरा बायबांडला जा दुनियाम हेते ओहलोच दुख वेठणे बाजरेनाह।