6 पुण मारी आसा हे काय तुमू जाण लिहो काय आमु ठेगऱ्या नाह।
6 पुण मारी आशा हि का तुमूह मालूम एय जाय का तुमूह बिनकामान नाहं.
काहाकाय जेवी ता बोगवानाह ओलेखणे नाह होद्या, ते बोगवान बी ताह तान खाराब मोना पोर सोड़ दिनो, जो ताह नाह केरनो एतो।
माहु बिय हे, ओहलो नाय एय काय मी आवीन जोहलो होदथु, तोहलोस तुमूह नाय देखु; एने माहु बी जोहलो तुमू नाह होदते, तोहलोस दिखहो; एने तुमू माय लेड़ाय, कुयराय, राग, विरोद, ईर्ष्या, चुगली, मोठाय एने लेड़ाय एय।
ज्यीच कारेण मी सिटो रेन बी तुमूह जी सोब वातु पेलुच रेन लेखणे बाजरिनोह, जेवी मी तुमू फाय आवुह; तेवी मालीक आपेल आदिकार ने वापेर कठोर बाव माय नाय केरने पोड़ी।
आपणे आपाह पारखो काय बोरहा माय हेते काय नाह? एने आपणे आपाह जाचो। काय तुमू तुमरा बाराम ज्य नाह जाणते काय यीशु मसी तुमरे माय हे? नाहते तुमू जाच माय ठेगऱ्या निकेलनाह।
आमु आमरा बोगवानाह ज्यी विन्ता केरतेह काय तुमू कायच बुराय नाय केरी, ज्यानकेरता नाह काय आमु खेरला देखाय, ज्यानकेरता काय तुमू हाजो केरनार बोणी, चाहे आमु ठेगऱ्या ठेराहु।