6 तान केरता आपु दिहरान गेत हुवते नाह रेता, पुण जागती एने जोगवीन रेता।
6 तामुळे आमु दिहरान्होस निंदिमाय रेहू नाहा, एने तुमूह जागे रेयीन होमंबालीन रिजी.
पुण राती आखा माणहे हुव जातेह, ते तान दुसमोन खेताम आवीन जेंगली दाणा पेर दिथे।
तानकेरता जाकता रिवो, काहाकाय तुमू जाणते नाह काय तुमरो मालीक काल्ले दिह आवी।
तानकेरता जाकता रिवो, काहाकाय तुमू नाहते ता दिह्याह जाणते, नाहते तुलबूखेन टेमाह।
जेवी वोवड़ाह आवणेन वार लाग गियी, ते त्यु आख्यु जोपणे बाज गीयो, एने हुव गीयो।
तेवी यीशु ताह केयो, “मारो जीव जुलूम नाराज हे, न्या वोर काय मारो जीव निकेलने किरेह तुमू न्याच थुबो एने मार हेऱ्या जाकता रिवो।”
एने जो मी तुमूह केथु तोच आखाह केथु: जागते रिवो।
मालीक आवीन देखणेन टेम माय जागताला रेणारे पावोर बोरकेतवाला हेते! मी तुमूह खेरीच केथु तो तान कोमेर बांदिन खाणे बोहाड़ी, एने ता फाय आवीन सेवा चाकरी केरी।
पुण ज्यो जाण लिवो काय केदी गेरान मालीक जाणतो काय चोर कुलबुखे आवण्यो हे, ते जागतो रितो एने तान गेर लुटणे नाय दितो।
तानकेरता जागताला रिवो, एने देर टेम विन्ता किरते रिवो; तेवी ज्यी आवणार आखी गेटनाह रेन वोचहो एने माणहान बेटाख ने ओंगाण उब रेणेन लायेक बुणो।”
एने यीशु चेलाह केयो, “तुमू काहा हुवणे बाजरेनाह? उठो, विन्ता किरो काय तुमू पारेख माय नाय पोड़हो।”
तानकेरता जोगवीन रिवो, एने एर किरो काय मी तीन वोरह्या वोर रात दिह आहवा गाली गालीन एका एकाह हिकाड़ेल हे।”
हाजो विचार केरने चालु किरो एने पाप केरने सोड़ दिवो, काहाकाय थोड़ाक ओहला हेते जा बोगवानाह नाह जाणते, मी तुमूह लाजवाड़नेन केरता ज्यो केथु।
जाकता रिवो, बोरहा माय टिकीन रिवो, बाहदुर बुणो, एने ताकेतवाला ईवो।
ज्या माय आमु बी आखा पेल सेरीरान मोरजी पुरी केरनेन केरता जीवताला, एने सेरीर एने मोनान मोरजी पुरी केरताला, एने दिहरा माणहान गेत वेवारा माय रेन रागान सीकार एता।
काहाकाय उजालो आख्यु वातु देखाड़ेह पुरी रिती से देखाणार चिज सोता उजालो बोण जाथे। तानकेरता तो किथे, “एय हुवणारे, जाग उठो एने मुरेल माय रेन जीव जावो, ते मसीन उजालो तुमू पोर चोमके।”
एकेक टेम माय आखी बातीन जीवा माय विन्ता, एने विन्ता किरते रिवो, एने ज्यानकेरता जागते रिवो काय आखा चोखाला माणहान केरता कायेम विन्ता केऱ्या किरो।
तुमरी कोमलता आखा माणहा पोर देखाय। मालीक जेल्दी आवण्यो हे।
विन्ता माय लागीन रिवो, एने बोगवानाह दन्यवाद केरती लेन ता माय जागताला रिवो।
एय बाय बोणहा, जा माणहे मोर रेनाह तान बाराम तुमू एंजाणल्या रिहो ओहली आमरी मोरजी नाह सोती; ज्यानकेरता काय जाह आसा नाह सोती ओहला माणहान गेत दुख मा मोणावहो।
यीशु आपणे केरता मुरनो, ज्यानकेरता काय आपु जीवताला रेहु नाहते मोर जाहु, जेवी यीशु पोशो आवी तेवी आखा मिलीन ताच हेऱ्या जिवी।
पुण आपु जा दिह्यान हेते, बोरहान एने मोंगान कवच पेरीन एने सुटकारान आसान टुपो पेरीन जोगवीन रिवो।
तीबी बायकुह सोरा जेणनेन द्वारे सुटकारो जुड़ी, केदी ती होबाता हेऱ्यो बुरहो, मोंग, एने चोखाला माय मोजबुत रेय ताहार।
मी ज्यो बी होदथु काय बायकु बी त्युन फाड़काह होबाता हेऱ्यो पेरी नाह काय आपणा लेट्याह गुथणे, एने होनो चांदीन गेयणो पेरनेन उगे द्यान नाय देय।
तिहेस केरीन बायकु बी हास केरीन रेणे जुवे, आरोप लागाड़नार नाय जुवे, पुण हाजा सोबाव वाली एने आखी वातु माय विश्वासयोग्य रेय।
ज्यो जोरवरी हे काय मोंडलीन मुखी निर्दोस रेणे जुवे, एने एकुच बायकुन एदमी, संयमी, सोमेजदार, सम्माननिय, पावणाय केरनार, एने हिकाड़ने माय उशार एणे जुवे।
पुण तु आखी परीस्थिती माय सोताह ताबाम मेल दुख विस, हाजाली खोबरीन पारचार ने काम केर, एने तारी सेवाह पुरी केर।
एने ती गीण आमुह हिकाड़ेह काय आमु बिगेर देरमान जीवणो एने दुनियान वोस्तुन मोरजीह सोड़ दे, एने सोता पोर काबु केरनार, चोखालो एने बोक्तीम जीवणो ज्यी दुनिया माय जीवे;
इहीचकेरीन जुवान एदम्याह सोमजाड्या केर काय सोता पोर काबु केरनार बोणी।
तानकेरता आपणी आपणी एकलीन कोमेर बांदिन, एने होमालीन रेन ती गीणीन पुरी आसा मीलो, जो यीशु मसीह आवण्या टेमा माय तुमूह जुड़न्यो हे।
आखी वातीन सेवेट आहने आव लागेल हे, केरीन सोमेजदार बोणीन एने विन्तान केरता चेकचेल्या रिवो काहाकाय तुमू विन्ता केर सेकहो।
चेकचेल्या ईवो, एने जागताला रिवो! काहाकाय तुमरो विरोदी बुतड़ो डाखारनार सिहान गेत कुणीह फाड़ खाव, ज्यो होदते फिरेह।
“हुमलो! चोर जिहकेरीन आवीह तिहेस केरीन मी उचकाहुच आव लागुह! बोरकेतवाला ता हेते जा वाट जोवती रेतेह, एने तान फाड़का तियार मेलतेह, ताकाय ताह उगड़ा नाय फिरी एने ताह माणहान ओंगाण लाजवाणे नाय पोड़ी!”
केरीन जाग जा, एने त्युह मोजबुत किर ज्यु बाकी हेत्यु ज्यान पेल काय त्यु मोर जाय। काहाकाय मी तुमरा काल्ला बी कामाह बोगवानान नेजरी माय पुरो नाह दिख्यो।