22 तो पाप नाह किऱ्यो, एने तान मुयाम रेन कोपेट ने काल्ली वात नाह निकेलनी।
22 तर तान पाप किरील एणेन तर तान मुया केरीन छळची काल्ली वात निकलील.
जेवी तो नियावान गादि पोर बोह रियेल ईतो ते तान बायकु ताह केय मोकल्यी, “तु ता देरमीन बाराम आथ मा टाकहे, काहाकाय मी आज होपना माय तानकेरता जुलूम दुख विठेल हे।”
एने केयो, “मी निर्दोसाह मारावणेन केरता देरावीन पाप किरेल हे।” ता केया, “आमुह काय? तुवाह मालुम।”
आपु ते आपणा नियाव ने गेत डेंड बोगेतणे बाजरेनाह, काहाकाय आपु आपणा कामान गेत तोहलो फोल सापड़ाव रेनाह; पुण ज्यो ते काल्लो गेलेत काम नाह किरेल सुतो।”
ज्य आखो देखीन सिपायड़ान मुखी, बोगवानान बोड़ाय केरीन केयो, “खेरीच ज्यो माणुह देरमी ईतो।”
यीशु नथनेलाह तान उगे आवातालो देखीन तान बाराम केयो, “दिखो, ज्यो खेरीच इस्राएली हे; ज्याम कोपेट नाह सोती!”
तुमू माय रेन कुण माहु पापी ठेरावेह? मी खेरीच केथु, तीबी मार पोर बुरहो काहा नाह केरते?
जा पापाह रेन एंजाणल्या एता, ताहाच तो आमरे केरता पाप ठेरायेल काय आमु ता माय एन बोगवानान ओंगाण देरमी बोण जाती।
काहाकाय आपणो उहलो मुखी चाकर्यो नाह सुतो जो आपणी कोमजोरी माय आपु हिऱ्यो दुखी नाय एय सिके, पुण तो आखी वातु माय आमरे गेत पारखाय ते जायेल, तीबी विण पाप निकेलनु।
जिहकेरीन मसी बी मोकतास ने पापाह उखेलनेन केरता एक वार बोली ईयेल; एने जा माणहे तान वाट जोवतेह तान सुटकारान केरता दिहरे वार बिगेर पाप उखलेल देखाय जाय।
एय मारा सोरा, तुमू पाप नाय केरने जुवे केरीन मी ज्यो तुमूह लेखथु; एने केदी एगदो पाप केरी, ते आबाख फाय आपणो एक मोदेक केरनार हे, मतलब सिदो यीशु मसी।
एवी तुमू ज्यो जाणतेह काय तो ज्यानकेरता आवो काय पापाह उखलीन ली जाय; एने ता माय कायच बी पाप नाह सोतो।
तान केदी बी जुठ बुलील नाह एता; पुण ता निर्दोस हेते।