9 मी मारी चिट्ठी माय तुमूह लिखेल हे, काय सिनालान मोंडली माय मा रिहो।
9 मी आपणो पत्राम तुमूह लिखील हि कि व्यभिचारान हेगात घेरू मा.
ज्यो नाय काय तुमू बिलकुर ज्यी दुनियान सिनालो केरनारी नाहते, लालुच नाहते, आदारो केरनारे, नाहते, मुरती पुजणारान सेंगेत मा किरहो; काहाकाय ज्यी हाल माय ते तुमूह दुनियाम रेन निकील जाणेस पोड़ी।
एने तुमू दुखी बी ते नाह एते ता माय ओहलो काम केरनाराह तुमरे विच माय रेन निकाल देता, पुण मोठवाय केरतेह।
जुनालो खमीर काड़ीन आपणे आपाह चोखो किरो काय नोवालो कुहणेल फिट बोण जावो, काहाकाय तुमू बिगेर खमीर ईवो, काहाकाय आमरी बी मेर जो मसी हे बोली ईयेल हे।
अविश्वासी हेऱ्या सेंगेत मा किरहो, काहाकाय देरमी एने एदेरमी माणहा हेऱ्यो काय मेल जोल? काय उजालान एने आंदारान काय मेल?
तानकेरता बोगवान किथे, “तान विची माय रेन निकलो एने कुवालाच रिवो, एने खाराब वोस्तुह मा सापलो, ते मी तुमरो स्वीकार केरूह।
आदर ने बेकार कामा माय सामील मा ईहो, पुण ताह आखान ओंगाण देखाड़जी।
केदी एगदो आमरी जी पत्रीन वातुह नाय मानी ते ता पोर नेजेर मीलो, एने ता हेऱ्यो हेंगात मा किरहो, काय ताह लाज आवी।
एय बाय बोणहा, आपणा मालीक यीशु मसीन नावा माय आमु तुमूह उकुम आपतेह, एने तुमू एकेक ओहला विश्वासी बाय बोणहा रेन आलेग रिवो जा खाराब चाल चालतेह, एने जी हिकवोण आमु फाय रेन होमलेल हे तान गेत नाह केरती।