5 అప్పుడ్ సందుర్ పొయ్ బూమి పొయ్ ఇలుత్ అనెక ఆ దూత్ తన్నె ఉన్న కేయ్యున్ ఆబార్వై ఎద్తిన్.
దొడలార, నీర్ ఇనంఙ్ తనుంఙ్ కల్సాతిర్? అమ్ గినా మన్కకెరి నీర్ లాంఙ్ మన్కకెరి ఈ కరాబున్ పనింఙ్ సయుత్న ఇముమంఙ్ దవ్ ఆబార్, బూమిన్, సమ్దురున్ అత్తి అనెక అదా సిమ్కన గడుపుత్. ఆ పానం అనెకా దెయ్యమ్నె సొయ్త కబుర్ ఇముంఙ్ ఇడ్సతుం.
అన్ ఇమ్మె పట్నం సిమ్కన తిర్గుతన్. నీర్ మొక్కెకాదున్ అన్ ఓల్తన్. అన్తెయ్ తోద్గ సంమ్బం ఇదరెక బలిపీటం పొయ్, ఒర్కి తోసెట దెయ్యమున్, ఇసా వాయ్త అండదున్ ఓల్తన్. అదుంఙ్ ఎతి నీర్ ఒర్కి తొత్త సటింఙ్ నీర్ మొక్కెకా ఆ దెయ్యమున్ తయార్ కత్తిర్.
ఇద్ దున్య గడిల్తతనట్, ఎప్పుడి అనేకా సక్తి, దైవత్వం ఇనెకా అముదు కన్కెర్సెటాద్ గినా సోయ్ అదవున్ చక్కన పరిక్స కత్తవాలడ్ తేట చక్కన ఎర్సద్. అదుఙి తమ్మెత్ తామి బద్లిపెంఙ్ అవకసం తోతెద్.
దెయ్యం అబ్రాహామ్ మున్ వాగ్దానం కత్తాపుడ్, అంనుంఙ్ ఎన సోయ్తద్ ఎదీ తోతెద్, “అనా వెంట” ఇసా ఇమన్ కతెంద్.
గని పానమ్ అనెకారన్ అని. తిక్తన్ గని ఎప్పుడి బత్కసాత్. తికెకాదున్, పాతాలముంఙ్ కిల్లిక్ అన్నతిని అంసా.
అమ్నె కేయ్యుత్ సుట్తద్ ఒక్కొ చిన్నం ఉత్తర్ అన్సాద్. అద్ పుసుత్ అన్సాద్. అముదు తన్నె ఉన్న గెట్టన్ సముదురుత్ ఎడమ గెట్టన్ బూమి పొయ్ ఇట్టెంద్.
అముదు, “నీర్ దెయ్యముంఙ్ అర్రిఙ్ అర్సుత్. అంనుంఙ్ మహిమ సియుర్. అన్నె మన్కకెరుంఙ్ న్యాయ్ కలెక వెల వత్తిన్. అదుంఙ్ ఎత్తి బూమిన్, ఆబారున్, సమ్దురున్, బూమి పొల ఈర్నె జల్లున్ గడిప్తనున్ మొకుర్.” ఇసా జోరనట్ ఇడుర్.
ఏడవ దూత్ తన్నె వస్తు గాలిత్ కుమ్మరింసాతెంద్. అప్పుడ్ గుల్ పరిసుద్ద జాగ తన సింహాసనం తన్న, “ఇంక ఎద్దిన్” ఇసా ఒక్కొ దండి అవజ్ విన్కవత్తిన్.
“అమ్మె ప్రబుంద్, అమ్మె దెయ్యం, నీ మహిమ, సక్తి, ప్రబావా సుమ్మెంఙ్ సలెకనివి. అనుంఙ్ ఇంతే నీ దున్యన్ గడీప్తి. ఇన్నె ఇస్టమాడి అదా అండా” అదా ఇడ్సా తమ్మె కిరీటలున్ ఆ సింహాసనం ముదార్వై ఇట్టేర్.
ఆ ప్రాన సింహాసనం పోయ్ ఉద్దూత్ ఎప్పుడి బత్కెఙా అమ్నుంఙ్ నాయ్ గనత, కీర్తి, దన్యావద్ ఇడ్సా అండాపూడ్