21 పేతురు అద్ది కత్న యేసునున్ ఇసాద్. గురుజి ఓల్. నీ సాపం సియ్తా ఈ మేడి మాక్ అరత్తిన్.
అప్పుడ్ ఆ పావ్ పకంఙ్ ఒక్కొ మెడి మాకున్ కొమ్ము ఓల్తెంద్. అముదు అదున్ మెర సెత్న ఓల్తె, అద్నంతి ఎగులి ఎరెకడ తనయ్ కన్కెరెతె. అముదు అదున్, “ఇక ముండట్ నీ ఎప్పుడి కాయె!” ఇంతెంద్. వెంటాయ్ ఆ మేడి మాక్ అరతిన్.
అఙడి అనెకత్తి మాన్ సియ్యెకాంద్ లాఙ్, మందినె కెయ్యులాడ్ గురు, ఇసా కూగ్ గలెకద్ ఔరుంఙ్ సోయ్.
నీర్ మాత్రం గురు ఇసా కుగ్ గన్నేర్. సదార్ మందింఙ్ ఒక్కొది గురు. నీర్ సిమ్కన దాదకేర్.
మల్ల అముదు ఎడమవై అనెకరున్ ఓలుత్, సపంఅనెకరార, అన్ సాయుత్ సెర్! బూత్ నుంఙ్ అద్నె దూతులుంఙ్ తయార్ కత్త ఎప్పుడి అనెక కిసుంఙ్ సెర్.
ఇంతెత్ అమ్నె సిసు, గురుజీ! తీన్డ్రఇసా వింతి కత్తెర్.
ఎరేనా ప్రబునున్ ప్రేమ కల్సెట అండే ఔరుంఙ్ సాప ఎరెంఙ్. ప్రబుద్ వర్సనంసాద్.