20 తానుంఙ్ ఇంతె ఎత్తి ఇద్దర్ తోద్ ముగ్గుర్ అన్నె పేర్ రడ్ మిరయుత్ బక్తి కత్తె అత్తి ఔరె నడుమున్ అన్ అన్సాంత్.
మల్ల పేతురుంద్ యేసుకున్ వత్న ఇంతెంద్. ప్రబు, అన్నె దాదక్ అనుంఙ్ విరోద్ కర్జ ఎత్న మాప్కల్, ఎన్ని గుసాల్ అన్ అమ్నెమాప్ కల్సాఅనేకదే? ఏడ్ ఉసాల్ కత్తంద్ ఇంతె ఎరాద్?
అని అన్ ఇముంఙ్ ఇడ్త సాదరి ఉకూమ్ గొంట్టికున్ పడిపెంఙ్ ఔరుంఙ్ కారాపుర్. అని ఈ లొకముత్ ఆక్రి కిస్సెకా కలముంఙ్ దూక్ అన్ ఇమున్ వెంట అంసాత్.
ఐతరం సింత్తె వెలా ఎద్దపుడ్ యూదులె అదికరింఙ్ అర్సుత్ సిసు తమ్మె గుయ్యున్ గెత్తెర్. అపుడ్ యేసుంద్ వత్న ఔరున్ నడ్మున్ ఇల్లుత్న, ఔరున్, “ఇముంఙ్ సాంతి ఎరెంఙ్ ఇంతెంద్.”
ఎన్మిది దినాలుంఙ్ మల్ల అమ్నె సిసు లోపా అంసార్. ఈ జీర్ తోమక్ నయ్ ఔరున్ వెంట పెన కలయ్తెద్. గుయ్యున్ గెతుత్ అంసార్. గని అపుడ్ యేసుంద్ ఔరున్ నడ్మున్ వత్న, “ఇముంఙ్ సాంతి ఎకద్!” ఇంతెంద్.
యేసుంద్, “ఇద్ కరెయ్. అబ్రాహామ్ జన్మిలెంఙ్ పేలెయ్ అన్ అన్సాత్” ఇసా ఇంతెంద్.
ఎనంఙ్ ఇంతె, ప్రబు యేసుంద్ పేర్తర్ నీర్ కలయాతిరింత్తె ప్రబు యేసునె సక్తినాడ్ అన్ అన్నె ఆత్మనాడ్ ఇమున్ వెంట అనెంఙ్,
బాంద్ ఇనెక దెయ్యమున్ ఇమ్మె ప్రబున్ యేసు క్రీస్తునత్తి అనెక తెస్సలొకతద్ ఇనెక సంగముత్ పౌలు, సిల్వాను, తిమోతి వాయెక గొట్టికున్. కృప సాంతి ఇముంఙ్ రొబడాద్!
మల్ల నేండె తోర్దా అప్పీయా కుఙ, నేండున్ వెంట కలయుత్ అర్కిప్పుంఙ్, ఇమ్మె ఎల్లత్ కలయెకారుంఙ్ సటీ సంగమ్ వాయుత్ అండాద్.
ఎపెసుంఙ్ అన్నె కా సంగమ్ తా దూతుంఙ్ ఇనంఙ్ వాయ్. తన్నె ఉన్న కేయ్యుత్ ఏడ్ చుక్కలున్ సుముత్ ఏడ్ దీవే ఇడెకత్తి నడుమున్ తిర్గనెంద్ ఇడ్డెకా తన్నె వింత్తె,
అప్పుడ్ పరలోకంతన ఒక్కొ దండి లెంఙ్, ఓలుర్, దెయ్యమ్నె అనెకద్ జాగ మన్కకెరడ్ అన్సాద్. అముదు ఔరడ్ కలయుత్ బత్కసాంద్. ఔర్ అమ్నె మంది ఎద్దర్. దెయ్యం తన్నెర్ వెటాయ్ అన్సాద్. ఔరుంఙ్ దెయ్యం ఎత్న అన్సాద్.