39 ఇంతె దెయ్యమున్ వాలడ్ ఎంద్ ఎరత్తె ఇల్పెంఙ్ సాలెర్. నీర్ దెయ్యముంఙ్ అడ్డమ్ తిర్గెకార్ నీర్ ఎరతిర్ ఇసా ఇంతెంద్ ఆ గొట్టింఙ్ బరోసా అనెకర్ సిమ్కన మనుంఙ్ కొత్తెర్.
అన్ ఇముంఙ్ ఇడ్సా. నీ పేతురుక్ ఎన్నివా పేతురుక్ ఇంతె గుడి నీ అని ఈ గున్డ పొదె అన్ సంగమ్ బునది కట్సత్ అని పాతాలముంఙ్ నాయ్ అదున్ కరాబ్కలెంఙ్ సాలెంద్.
తానుంఙ్ ఇంతె అన్ ఇముంఙ్ గొట్టి అని బుద్ది సియ్యసాత్. అదున్ ఇమ్మె విరొదిక్ ఎరీ ఇముంఙ్ విరోద్ ముడెంఙ్ అని గటిపెంఙ్ సాలెర్.
నేండ్ యేసు క్రీస్తు ప్రబునున్ నమ్మతందుఙ్ నేండుంఙ్ సియ్త వరమున్. దెయ్యం యూదు ఎర్సెటరుంఙ్ నై సియ్తిన్. అంటాప్పుడు దెయ్యమున్ అర్పులిపెంఙ్ అన్ ఏద్?
అపుడ్ దండి జగ్డ ఎద్దిన్. పరుసిక్ అనెకర్ సాస్త్రులత్తి కొన్సెం మంది సులుత్, “ఇ మన్కకాక్ నత్తి ఎ తప్పు రొంబడెతిన్. ఒక్కొ ఆత్మ ఎన, దెయ్యమ్నె దూత్ ఎన అమ్నున్ వెంటా ముడెంఙ్ వంద్” ఇసా ఇంతెర్.
అంమదును కస్టతన గేలుపుత్. అంమదుగు బుద్ది సియ్యుతు. ఆ ఆత్మన్ అముదు ఈజిప్టు రాజక్నే మనమును గండ్పత్తెంద్. పరో అంనున్ ఈజిప్టు దేసెముంఙ్ రకవల్లిలాఙ్ తనే రాజ మడ్డికుల్లుగు అదికారిలాఙ్ నివుడిప్తేద్.
స్తెపను సందేసం అండిగప్స, “ముర్కకేర్! ఇమ్మె మన్లు యూదులు ఏక్కద్ ఔరె” మనులాఙ్ అస్సావ్. ఇమ్మె కేవ్వు దెయ్యం సందేసమును వినేకాందుఙ్ తొంద్ ఇస్సావ్. నీర్ ఇమ్మె వేండ్లకేర్ అండగ్తేతి అండ్గ్సనసతిర్. ఔర్లాఙ్ నీర్ గిన సాట్టం వేలలా పవిత్ర ఆత్మన్ విరొది కాల్సాతిర్.
“ఎ ప్రబు! నీవ్ ఎంద్ ఎన్నివ్?” నీవ్ తక్లిబ్ సియ్యిక యేసునన్ ఎద్దున్ ఇసా ఒక్కొ లెంఙ్ విన్కెవత్తిన్.
తానుంఙ్ ఇంతే, దెయ్యమ్నె “కరిల్సేటదుఙ్” మన్కకెరున్ ఎన కరిలేకద్. దెయ్యమ్నె “కమ్జొర్” మన్కకెరె కమ్జోరుంఙ్ ఎన జోరతద్.
ప్రబునుంఙ్ వెలుంఙ్ కల్సతుమ? నేండ్ అమ్నుంఙ్ ఎన తాకతారమా?