15 అమ్నె పన్ని కరగసాదొ నీ కత్త నాస్టం వర్సాద్. అముదు సోయ్ సుకడిల్దాద్ గానీ నెగడితన్న గెల్తెత్తి అందాద్.
గుల్ దినా తన ఔర్ అంబా తినెతెర్. పౌలు ఔరున్ నాడ్ము ఇల్లుత్, “అన్నె సల్లాన్ అడిగిపుర్ నిఎ క్రేతు తన సెరెంఙ్ తయార్ కల్సెటా, అనెకద్ ఎరద్. అనంఙ్ కత్ అండె సోయ్ ఎనా కరద్ ఎన రొంబడెకాద్ ఎరెద్.
మిగ్తరున్ రూక్నె సెక్కలె అదరడ్, రూక్ తా కురిత సెక్క లాడ్ గదియ్ తామ్. ఇనంఙ్ కల్సా సదర్ మంది బత్కిపెంఙ్ సాటి డర్డింఙ్ గదియ్ తామ్.
నీతి తాది రక్సన కలేన్ కస్టంపడెంద్ సాలెంన్ మేన్డెద్దిన్ ఇంతె ఎనంఙ్ దెయ్య మొకేకానెంత్, పాపి కలెకనే గతి తనేద్?
నేండె సదర్ మంది పని ఇదర్తదున్ వరేకావున్ సయ్సేటా, పురా ప్రతిపలం సమ్మెకాద్లాన్ ఓలేంఙ్.
కిస్తన తాన తివ్తేతి కొన్సెం మందిన్ రక్సన. ఇంక కొన్సెం మందిన్ పొదె అర్రినాడ్ అనెకా దయన్ ఓలిపుర్. పాపమడ్ మలినం ఎద్ద జుఙ్ఙెలున్ మేన్తా ఎ మాత్రం నీర్ అస్యహించుర్.
అన్నె సల్ల విన్, దనవంతక్ ఎరేంన్ సంమంద్ పేర్గెకదుంఙ్ సటీ కొలిముత్ కరగెంఙ్ ఇట్టాన్ సొబతా బఙ్ఙరున్, నీ సరిరున్ పొర్కిపెంఙ్ సటీ కండ్కేత్ ఇన్నె లజ్జ సెర్సెటా తొడెంత తెలోడి జుఙ్ఙె, నీ ఓలెక కండ్లుంఙ్ కాట్కా అన్నతి సుమ్.